Gebroken verlangen hoofdstuk 3

Ferm trok Koosje de deur van haar busje achter zich dicht en dacht met weemoed terug aan de afgelopen maanden. Tijdens haar reis had ze geschreven over verschillende banen en werk in Europa, over iets wat zo heel erg specifiek en alleen van dat land was. De krant was er wel bij gevaren want haar verhalen werden gretig gelezen.

De eerste weken waren niet eenvoudig geweest, uur na uur, kilometer na kilometer had ze gereden, hard meezingend met haar favoriete muziek, soms jankend tot haar gezicht schraal voelde en haar ogen dik en opgezwollen waren van al die zoute tranen.

Onderweg had ze soms wild gekampeerd om andere mensen te ontwijken, had ze even niemand willen zien, wilde ze met niemand praten. Soms moest ze alleen zijn om haar wonden likken. Ze had onder de prachtigste sterrenhemels gestaan, de meest schitterende plekjes gevonden vlak aan zee of langs een wild stromende beek. Ze had getracht zichzelf mentaal weer in het juiste spoor te krijgen en haar gebroken hart te genezen, geen eenvoudige taak voor een softie als zij. 

Het plannen smeden had geholpen, had haar klaargestoomd voor het moment dat ze weer terug zou zijn en geconfronteerd zou worden met Joe. Hij zou vreemd opkijken, ze grijnsde, geen medelijden voor Joe. Uiteindelijk was het zo beter, het zou misschien wat tijd kosten voor iedereen zou zien wat zij allang al door had gehad maar uiteindelijk was dit de enige oplossing, de enige manier om wat scheef zat recht te zetten en ervoor te zorgen dat de schade verder beperkt zou blijven.

 Dat besef was er niet meteen toen ze was begonnen aan haar rondreis, toen ze was gestart in Frankrijk. Daar had ze geschreven over het druiven plukken, over hoe wijn nou precies werd gemaakt en over het leven van een Franse wijnboer. Hoe zijn dagen eruit zagen, in de winter en in de zomer, er bleek een wereld van verschil te zitten tussen zijn werkzaamheden in de verschillende seizoenen. Daarna was ze doorgereden naar Spanje, had ze geschreven over olijven rapen, over het maken en drinken van sangria en over de Spaanse passie voor flamenco. Wat een zalige tijd was dat geweest, ze had voor het eerst weer gelachen, had haar blij weer gevoeld.

Na Spanje was ze naar Italie geweest, had ze geschreven over de kunst van het pasta rollen en hoe de echte Italiaanse pastasaus werd gemaakt. Ze had de kunst van het pastasaus maken van lieve, oude gerimpelde nonna’s geleerd en zich gewenteld in hun onaf latende liefde en aandacht, zich laten omringen door de warmte van hun Italiaanse harten.

 Ze had met veel tranen en uitbundig gezwaai afscheid van ze genomen met de belofte het jaar erop terug te komen en was als laatste naar Griekenland vertrokken waar ze zich had gestort op de kunst van het feta maken onder het genot van ijskoude ouzo, heel veel ijskoude ouzo. Ze had de sirtaki leren dansen en zich ondergedompeld in de azuurblauwe zee van het prachtige Griekenland.

Als ze iets had ondervonden tijdens haar reis door Europa was dat ze het gered had alleen, ze was er trots op geweest, op haar hervonden zelfstandigheid. Haar door de zon gebronsde huid, de vele sproetjes op haar neus in combinatie met haar licht groene ogen en haar enorme bos wilde krullen, in Zuid-europa waren ze dol op haar geweest. Ze grijnsde bij de herinnering. Zelfs haar veel te ronde heupen en te grote boezem, die ze zelf zo verfoeide, vond Silvio ‘bellisima’. Italië was hemels geweest en had haar gebroken hart gelijmd. En daar was het dat het besef van haar plannen in volle hevigheid tot haar was doorgedrongen, had ze zich ten volle gerealiseerd wat ze zou moeten doen als ze eenmaal terug was.

Koosje keek op haar horloge, de dag was inmiddels omgevlogen en hij ws bijzonder lang geweest. Grinnikend gooide ze haar tas in de auto. Ze had die ochtend uitgebreid met Bas gesproken en hij was tevreden geweest, had haar opgedragen deze koers voort te zetten en daar had ze geen nee tegen gezegd. De afgelopen maanden waren uiteindelijk zalig gebleken, helend voor haar ziel. Neuriënd ruimde ze haar boodschappen op. Ze had een tros verse tomaten gehaald en een zalig olijvenbrood; een flink stuk kaas en wat verse aardbeien. Twee pond van haar favoriete koffie, een fles rode wijn, een dozijn eieren en spek. Meer dan voldoende om een paar dagen voort te kunnen.

Ze startte haar oude busje en reed richting het noorden, de zon begon al te zakken dus ze moest voort maken, gelukkig was haar bed achterin haar busje al opgemaakt.  Alles wat ze de afgelopen 6 maanden tot in detail gepland had was inmiddels voltooid. Ze zette de radio aan en draaide de snelweg op. De nieuwslezeres begon de uitzending met voor heel veel mensen schokkend nieuws.