Skip to content
Menu
Cynthia Poen
  • Contact Formulier
Cynthia Poen
ander leven

De kunst van het leven met IBD, het slot

Posted on 15 augustus 202015 augustus 2020

Noor stond in haar atelier, voor het enorme schilderij dat ze had gemaakt van David en hij was prachtig geworden. Ze was meer dan tevreden over haar werk, en dolgelukkig met het uiteindelijke resultaat. 

Ze liep naar de keuken en schonk een borrel voor zichzelf in, pakte haar houten keukenkrukje en ging met haar borrel in haar atelier zitten. Met haar hoofd leunde ze tegen de muur en sloot even haar ogen, ze was moe. 

Het hele scenario met David vanmorgen vroeg speelde zich in haar hoofd af. De berichtjes, van alles wat David was overkomen, waren inmiddels de ronde gegaan en via via ook bij haar terecht gekomen. David die wakker was geworden in zijn kano, David met een stomazakje op zijn buik. David die bijna een hartverzakking had gekregen van schrik en in paniek 112 had gebeld. De ambulance broeders waren ongetwijfeld verbaasd geweest toen uiteindelijk bleek wat er precies aan de hand was. Zouden ze ook gegrinnikt hebben, vroeg Noor zich af, stiekem, in zichzelf?

IBD

Noor had bij een slachthuis een stuk varkensdarm gekocht en die had ze als een darmroosje met lijm op David zijn buik geplakt. Daaroverheen had ze een stomaplak met zakje geplakt, geprepareerd natuurlijk, alsof er ook daadwerkelijk ontlasting in zat. Met hartelijke dank aan de luie honden uitlaters die geen zin hadden de poep van hun hond op te ruimen. 

Ze had wat oppervlakkige krasjes op zijn buik gemaakt, rondom het darmroosje van varkensdarm. Het moest een schrijnend gevoel aan die stoma geven als hij bijkwam, het moest even heel kort als iets echts ervaren worden. Voor heel even wilde ze dat hij voelde hoe machteloos je kan zijn, als je lijf je in de steek laat. Als je overgeleverd bent aan kunstgrepen, die je zelf niet in de hand hebt. Als je ongevraagd een rotziekte krijgt, zoals zij zich voelde door die IBD en hij haar in de steek liet.

Noor grijnsde, ze had zijn gezicht graag gezien op het moment dat hij bij was gekomen, maar ze had het risico niet durven lopen. De paniek die David had gevoeld, had haar via een appje bereikt, en dat was voor Noor voldoende geweest. Hoofdstuk David was officieel afgesloten en ze voelde de rust in haar lijf. 

Het was goed zo, streep onder alles. 

Noor zakte tevreden onderuit, nam nog een slok, pakte haar mobiel en stuurde Ben een appje……om hem uit te nodigen voor een borrel.

Geef een reactie Antwoord annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Categorieën

  • Cynt blogt
  • Diversen
  • Ervaringen coronatijd
  • Ervaringen van een mama
  • Fictie
  • Kampeeravonturen
  • Met een knipoog
  • Warme herinneringen
  • Zelf klussen
  • Zorgblog

Archief

  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze site, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid

Meta

  • Inloggen
  • Berichten feed
  • Reacties feed
  • WordPress.org
©2021 Cynthia Poen | WordPress Theme by Superbthemes.com