Met jas en tas sta ik in de smoezelige hal van een flatgebouw. Ik moet naar een adres op negen hoog. Dat zijn achttien trappen, als ik de automatisering oversla. Ik ben moe, aan het eind van een lange avonddienst, dus pak ik de lift, ik heb geen moed meer voor al die treden. Toch…
Auteur: Cynthia Poen
Schrijven is mijn grote passie. Als tekstschrijver schrijf ik met liefde over het zwerven met onze buscamper, over mijn werk in de gezondheidszorg en over eenvoud, buiten zijn en genieten van al wat mooi is in het leven.
Dierbare herinnering
Hij is stervende, we weten alletwee dat het niet heel erg lang meer zal duren. Toch houd hij zich met twee handen vast aan het leven, hij is nog lang niet klaar voor dat definitieve afscheid. Tijdens mijn late dienst wordt ik gebeld, zijn sonde zit verstopt. Hij heeft een bijzonder kwetsbare sonde die razendsnel…
Niet alleen maar rozengeur
Ik had regelmatig een knoop in mijn buik tijdens het zorgen voor andere mensen. Werken in de zorg is heus niet altijd rozengeur en maneschijn. Dat is geen enkele baan tenslotte. Er waren genoeg momenten dat ik opgelucht op mijn fiets stapte, omdat het zorgverlenen achter de rug was. Het is verre van simpel om…
Gedwongen
Ze woonde nog thuis, op de plek waar ze heel lang met haar man woonde en waar ze nu alweer jaren in haar eentje resideert. Kinderen kregen ze nooit en haar sociale netwerk is niet bestaand. Haar dagen vullen zich met studderen in haar eigen huis, met alleen haar eigen gezelschap. Zonder visite, zonder familie…
Waardevolle les
Ik was 23 toen ik ziek werd. En ik bleef maar ziek. Maandenlang bleef ik kilo’s afvallen. Uiteindelijk was ik nog maar een fractie van die gezonde Hollandse meid die ik ooit was geweest. Volgens mijn toenmalige huisarts zat het tussen mijn oren. Hij luisterde niet echt naar me en dat neem ik hem kwalijk….