Schrijven is mijn psycholoog, mijn biechtstoel en mijn reddingsboei.
Al mijn verhalen ontstaan vanuit mijn liefde voor het leven, het lukraak rondreizen met ons #VWbusje en mijn werk in de #zorg. Echt en oprecht. Zo puur als ik kan. Door mijn verhalen laat ik zien hoe mooi het is om in de #zorg te werken, hoe prachtig #Europa is en dat er in dat dagelijkse zoveel schoonheid ligt om spontaan op te rapen.
Ik schilder met woorden al die plaatjes die gaandeweg in mijn hoofd ontstaan.
Ook fictie schrijven vind ik geweldig. En moeilijk 😉 Om een heel boek te schrijven, een leesbaar verhaal dat je meesleept en dat je niet meer weg wil leggen, is een van de meest uitdagende dingen die ik ooit heb gedaan.
‘In de schaduw van angst’ is ergens in 2025 zoals ik hem wil hebben. Hoop ik 🙂
In mij bruist een constante blij, een hang naar muziek en dansen, zelfs als ik aan het wandelen ben. Engelse detectives, buiten zijn en eten en drinken met citroen vervelen me nooit. Ik ben verliefd op de zwerftochten die we samen maken. #Frankrijk is favoriet. Tijdens onze vakanties rijden we binnendoor, langs meanderende straatjes, verscholen schoonheid en slaperige dorpjes. We ontdekken onverwacht veel moois.
Ik heb een absolute blinde vlek ten aanzien van mijn eigen kledingkeuzes, maar voelsprieten als het om sfeer gaat.
En ik probeer altijd tussen de regels door te luisteren 🙂
Al mijn hele leven worstel ik met mijn lange, verre van platte lijf. Ik ben een kleurrijke waaier, een verzameling van eigenaardigheden en leukigheid.
Ik schrijf, over alles wat leeft in mijn hart en hoofd, zo puur en echt als ik maar kan. Momenteel schrijf ik een misdaadverhaal in twee delen.
- Werkethiek
Ik ben opgevoed met een werkmentaliteit, het ‘zelfstandig zorgen dat je je eigen broek op kan houden’. Niks leunen of afhankelijk zijn maar zelf doen. Verantwoordelijkheid nemen. Als scholier werkte ik tijdens de zomervakantie bij een bedrijf in de werkplaats. Kunststof bakjes blazen in een grote hete machine en gaatjes boren in meters slang. KunststofContinue reading “Werkethiek” - Hondenbezitters
Wij kozen tijdens onze rondreis ook een keer voor een camping waar honden niet welkom waren. Puur toevallig, omdat we de camping zo mooi vonden. En dat bleek best fijn. Ik heb geen hekel aan honden, verre van zelfs. Wij hadden ook veertien jaar lang een loebes van een labrador. Onze Sam was fors uitContinue reading “Hondenbezitters” - Camperbusje versus kampeerbusje
Ik roep al een jaar of acht dat ik een camperbusje heb, vol overtuiging, en ik lachte er vaak stralend bij. Ik zie mezelf nog staan, terwijl ik vol trots vertel dat ik een camperaar ben. Sinds afgelopen maand weet ik dat ik het compleet mis had. Ik ben geen camperaar, ik kampeer en hebContinue reading “Camperbusje versus kampeerbusje” - Onwennig
Na de eerste wat onwennige dagen, waarin ik moet omschakelen naar slapen in er veel smaller bed, wonen op die paar vierkante meter die nu ons huis is en dat aanpassen naar een vreemd toilet en een stuk lopen naar een wc die niet alleen van mij is, weet ik weer waarom ik hartstochtelijk vanContinue reading “Onwennig” - Schakeltjes
Er lijken zich wat schakeltjes te verzetten in mijn hoofd. Misschien komt het door alle zuurstof van die weldaad aan groen om me heen, wie zal het zeggen. Ik ervaar nog steeds wel angsten en rare ideeën die zich in mijn hoofd willen vastzetten maar ik lijk ze steeds meer de baas te kunnen. IkContinue reading “Schakeltjes” - Charmant 2.0
Op de bonnefooi reizen heeft voor-en nadelen maar de afgelopen dagen bejubel ik uitgebreid de voordelen ervan. We belanden namelijk, puur toevallig, op Camping Charmant in Verteuil-d’Agenais. Dit soort parels houd ik het liefste voor mezelf, als ik heel eerlijk ben, want alles klopt. De eigenaren die dit paradijs ,volledig verwaarloosd, bijna twintig jaar geledenContinue reading “Charmant 2.0” - Het franse leven
Voorzichtig geef ik me steeds meer over aan het franse leven. Elke dag iets later wakker worden, met het vroege ochtendzonnetje op mijn bol genieten van een eerste kop koffie en mijn dagen vullen met weinig. En elke dag lukt het iets beter. Dat vertragen van mijn ritme zou ik na de vakantie vast moetenContinue reading “Het franse leven” - Onderweg
Wat is het fijn om weer onderweg te zijn, om onze dagen ongecompliceerd te vullen met weinig. Stukje fietsen, beetje lezen of een campingpotje te koken op onze nieuwe cadac. Die zagen we bij een vriend van ons en de liefste besloot er ook een aan te schaffen, hij kocht een safari chef 30. WeContinue reading “Onderweg” - Leugens
‘Ik neem mijn werk nooit mee naar huis, ik kan me er geweldig goed voor afsluiten. Als de deur dichtslaat ben ik het kwijt’. Stoere woorden. Het waren mijne, jarenlang, en ook dikke vette leugens. Wist ik veel. Al wat heftig was in mijn werk schoof ik resoluut aan de kant. ‘Niet zo zeuren meid,Continue reading “Leugens”