Schrijven is mijn psycholoog, mijn biechtstoel en mijn reddingsboei.
Al mijn verhalen ontstaan vanuit mijn liefde voor het leven, het lukraak rondreizen met ons #VWbusje en mijn werk in de #zorg. Echt en oprecht. Zo puur als ik kan. Door mijn verhalen laat ik zien hoe mooi het is om in de #zorg te werken, hoe prachtig #Europa is en dat er in dat dagelijkse zoveel schoonheid ligt om spontaan op te rapen.
Ik schilder met woorden de plaatjes die in mijn hoofd ontstaan.
Ook fictie schrijven vind ik geweldig, en moeilijk en uitdagend 😉 Om een heel boek te schrijven, een leesbaar verhaal dat je meesleept en dat je niet meer weg wil leggen, is een van de meest uitdagende dingen die ik ooit heb gedaan.
‘In de schaduw van angst’ is eind 2024 zoals ik hem wil hebben. Hoop ik 🙂
In mij bruist een constante blij, een hang naar muziek en dansen, zelfs als ik aan het wandelen ben. Engelse detectives, buiten zijn en eten en drinken met citroen vervelen me nooit. Ik ben verliefd op de zwerftochten die we samen maken. Frankrijk is favoriet. Tijdens onze vakanties rijden we binnendoor, langs meanderende straatjes, verscholen paadjes en slaperige dorpjes. We ontdekken onverwacht veel moois.
Ik heb een absolute blinde vlek ten aanzien van mijn eigen kledingkeuzes, maar voelsprieten als het om sfeer gaat.
Ik probeer altijd tussen de regels door te luisteren 🙂
Al mijn hele leven worstel ik met mijn lange, verre van platte lijf. Ik ben een kleurrijke waaier, een verzameling van kwaliteitjes, eigenaardigheden en leukigheid.
Ik schrijf, over alles wat leeft in mijn hart en hoofd, zo puur en echt mogelijk.
- Ruimen
Ik ben aan het ruimen. Rigoreus. Puinzooi sorteren, vuilniszakken vullen en wegkieperen. Ik voorzie licht en lucht, nog meer dan wat ik nu al zie. Witte stukken maagdelijke vloer ontstaan, zonder stofnesten, die wapperen in de wind naar de buurvrouw( sorry buuf) Ze hebben geen plek meer bij mij. Fluitend rijd ik naar de belt.Continue reading “Ruimen” - Meeuwen
‘Ze zijn beschermd Mw, zegt ze hooghartig, dus er is niets wat ik kan doen. Niks wat wij mogen of kunnen doen’. Ik weet het en toch ben ik verbijsterd. Verontwaardigd. Want als iets beschermd is, of moet worden, betekend dat niet dat je ze hun gang moet laten gaan. Die beesten weten niet beter.Continue reading “Meeuwen” - Duwtjes
Ik zet stappen de laatste tijd. Stappen die ik al een poos moest zetten. Maar die ik steeds maar uitstelde, en dat wist ik. Ik heb meer last van de overgang dan ik eigenlijk toe wil geven. Naast opvliegers en ander gedoe waren er hormonen die een eigen leven ging leiden. Die zorgden ervoor datContinue reading “Duwtjes” - Weggooien
Ik heb een tic. Nou ja meerdere eigenlijk maar vandaag ga ik alleen deze bespreken 😉 Ik heb een bewaartic. Vind ik zelf. Als iets heel is vind ik het lastig om het weg te gooien want stel dat… Mijn huis is opgeruimd hoor, no worries, maar hier en daar ligt een stapeltje waarvan ikContinue reading “Weggooien” - Autopech
De natuur is hier woest en prachtig en adembenemend. Ik kom woorden tekort om het te beschrijven. Stijle kliffen die woest oprijzen vanuit wilde stromen azuurblauw water, afgewisseld met zacht groene weides en veldbloemen in blauw, geel en wit. Rode klaprozen en oranje lieflijkheid staan gemoedelijk naast elkaar. We willen zoveel mogelijk genieten van alContinue reading “Autopech” - Campinggebeuren
Zo’n camping is eigenlijk een heel bijzonder ding. Dat bedacht ik vannacht tenminste, toen ik in het holst van de nacht voor een plas over de camping liep. ( ja inderdaad, ik weiger nog steeds om emmertjes of iets van die strekking in te zetten) Het was bewolkt deze keer. Dus waar ik anders ademloosContinue reading “Campinggebeuren” - Koetelen
We koetelen door de dag en het is verrukkelijk. Elke nacht slapen we met gemak tien uur, eten wat, drinken koffie. Wandelen een rondje of pakken de fiets, en ook een stukkie sturen vinden we zalig. Ook al vergt dat laatste iets meer voorbereiding. De dagen rijgen zich ongemerkt aaneen. Het is voor het eerstContinue reading “Koetelen” - Stromen
De rivier stroomt zoals het al decennia stroomt. En als ik er niet meer ben stroomt ze onverstoorbaar verder. Woest en wild, vol hartstocht, soms lieflijk en rustig. Als een eigen karakter is de rivier meegaand als ze daar zin in heeft en is ze op andere momenten tegendraads. Eigengereid. De natuur gaat hier zijn eigenContinue reading “Stromen” - Frankrijk
Smalle kronkelstraatjes meanderen ogenschijnlijk eindeloos voort, achter elke bocht een nieuwe tafereel. Dikke stenen muren, verschoten lavendelblauwe luiken, hier en daar een tikkie scheef, en antieke deuren, donkerbruin en zwaar. Ruïnes en ware schoonheden staan hier zij aan zij. Uit de kieren van stenen muren ontspringt onkruid en overdadige golven van zoetgeurend roze, geel enContinue reading “Frankrijk”