‘We doen wel eerst koffie toch’? vraagt ze, terwijl ze de koffiepot alvast aanzet. Ik moet lachen, en knik van ja, natuurlijk doen we eerst koffie. Ondertussen weiger ik pertinent op mijn horloge te kijken. De klok tikt stug door, maar ik probeer altijd tijd te maken voor een praatje, en voor oprechte aandacht. Welzijn…
Heerlijk weer voluit lachen
Zelden was ik zo blij dat het dinsdag was. Jippieee, dacht ik gister, ze mogen eruit. Vier uur in de ochtend was het, en de vogeltjes waren net als ik al wakker. Hartstochtelijk probeerde ik dagelijks door die pleisters heen te kijken, niet gelukt natuurlijk 🙂 Mijn toet heelde voorzichtig, elke dag een beetje meer,…
Een vlag in mijn gezicht
Ik sta weer voor de spiegel, en kijk naar mijn gezicht. Het is achter de rug denk ik bij mezelf, ook al zit ik er nog middenin natuurlijk. Die hele grote witte pleister was als een vlag in mijn gezicht, en donderdagmiddag mocht die eraf. Razend benieuwd was ik, hoe het er uit zou zien,…
Eindelijk!
‘Het is geen openhart-operatie Cynt’, zeg ik een keer of wat tegen mezelf, het is een schepje uit een redelijk groot hoofd, plek zat, niet zo miepen. Ik worstel met iets dat ogenschijnlijk niet groot is, maar voor mij gek genoeg wel zo voelt. Kanker en kwaadaardig, ja, maar goed behandelbaar, dus geen drama. Toch…
Dol op souvenirs
Ik kijk naar buiten, naar dat ontzettende druilige weer. Het regent, alweer. Mijn opgewekte ‘goed voor de tuin’ wordt nu wel een tikkie kansloos, want die tuin heeft zat water gehad zo langzamerhand. Het wakkert mijn verlangen aan, naar warmte en hele dagen buiten zijn. Ik heb behoefte aan blij, en aan zorgeloos. Heerlijk op…