Het voelt alsof het al achter de rug is, terwijl ik er nog doorheen moet natuurlijk. En ik vind het razend spannend, oprecht. Maar ik moet er vertrouwen in hebben, dat ze er weer wat moois van maken, van mijn toet. Dat moet gewoon. Die hap kwaadaardige cellen die eruit moet, dat zie je straks…
Zo geen zin
Ik had zo absoluut totaal geen zin om te rennen vanmorgen, zoals ik er de laatste weken eigenlijk steeds geen zin heb. Ik wilde alleen maar lekker in mijn bed, onder de dekens, en vooral niets moeten. Dus ik ging, natuurlijk ging ik, want als ik ergens van op knap dan is dat van een…
Warm en rijk, en heel veelzijdig
Om aan een ander uit te leggen, hoe bizar het soms voelt om zorg te verlenen, is echt lastig. Juist omdat het voor mij na zoveel jaar zorgen zo natuurlijk voelt. Maar er is niks gewoons aan, om aan een onbekend mens te zitten of een vreemde voordeur binnen te stappen. De ochtenden dat ik…
Toch spannend
Ondanks mijn hardnekkige negeer gedrag was ik moe de afgelopen dagen, want dat wachten trekt je batterijtje wel leeg. Dat deed het bij mij wel tenminste. En hoezeer ik ook verlangde naar het moment van de uitslag, toen het eindelijk zover was had het ineens best wat langer mogen duren. Want het niet weten was…
Niemandsland
Ik zit in een soort niemandsland, zo voelt het tenminste, afwachten, ik haat het. Ik ben razend dankbaar dat ik thuis kan werken, want van teveel drukte om me heen wordt ik onrustig. Raar maar waar. Nu snap ik ook een beetje waarom mensen kluizenaar worden, dacht ik vanmorgen, want soms is alleen zijn nou…