Imposante pracht

Op sommige buitenlandse plekjes kom ik meer dan eens, en dat is best uitzonderlijk. Het zijn de plekken waar mijn hart net dat tikkie sneller van gaat kloppen. Die camping aan dat hele fijne strand in Spanje bijvoorbeeld, daar kom ik heel erg graag. Dat plekje is een hele fijne, en direct aan het strand kamperen vind ik zalig, buiten het drukke seizoen. Tijdens onze zwerftochten gaan we tussendoor vaak even langs, een paar nachtjes aan zee staan, voor we weer doorzwerven. En zo zijn er nog een paar plekjes waar we graag naar terug gaan.

Zoals naar de ruige ongenaakbare natuur van de Ardechè. Mijn hart maakt altijd een sprongetje, als we daar weer zijn. Steeds opnieuw ben ik onder de indruk van alle ruigheid, en de schoonheid ervan. Het maakt dat ik me nietig voel. Een onbelangrijk speldeprikje in de geschiedenis van deze grote indrukwekkende wereld. Het geeft me zoveel rust, al die imposante pracht die me omarmt.

Twee jaar geleden wilden we nog een dag of tien naar Frankrijk aan het eind van september, een toetje toe voor de winter zijn intrede zou doen. En ik wilde heel graag richting de Ardèche. De camping en het kampeerplekje waar we terecht kwamen was vreselijk, het voelde er krap en vol. Hier wilde ik echt zo snel mogelijk weer weg. Met veel spul en moeite kon je met een grote teen de rivier in, en niet fijn kunnen zwemmen vind ik nou eenmaal vreselijk. Daarbij raasde het verkeer er vlakbij langs. De camping was heel goedkoop, waarschijnlijk was het er daarom zo afgetopt. Ik kon tenminste geen andere reden bedenken dan dat, want ik vond het een ramp. Liever blut dan in deze armoe staan. Maar ieder zijn ding natuurlijk, dat vooropgesteld. We waren moe, en de dag was lang geweest, dus verder rijden wilden we echt niet meer.

Kampeerplekje

Maar Cynt zou Cynt niet zijn als ze het erbij zou laten zitten. Dus stapten we na het avondeten op de fiets. Er moest voor ons toch ergens in de buurt een veel beter kampeerplekje te vinden zijn. De liefste had er niet veel trek in, die was moe van het rijden en vond het voor die dag wel best. Maar ik moest het acuut oplossen. Soms ben ik echt vermoeiend, en dat vind ik zelf ook hoor 🙂

Onderweg fietsten we langs een aantal campings die al gesloten waren, en een paar anderen stonden ook stampvol. In dit specifieke gebied is er heel veel aanbod, en om daar de pareltjes tussen uit te vissen is best een uitdaging. Uiteindelijk vonden we toch nog een klein paradijsje. Hij was wat duurder dan gemiddeld, maar wat een lekkertje was dit. Fijne toegang tot de rivier, sublieme houten schommelbanken aan de waterkant, meerdere zwembaden en een sauna. En ook het restaurant met terras zag er prachtig uit.

Tien minuten later had ik een fijn kampeerplekje dicht bij de rivier uitgezocht, en meteen in mijn beste frans gereserveerd. In mijn hoofd klinkt mijn frans altijd lekker soepel, tot het hardop moet worden uitgesproken, dan klinkt het toch altijd een tikkie anders 🙂 De liefste was inmiddels weer innig tevreden met zijn draak van een vrouw, die lekker doortastend iets anders had gefikst. Opgetogen fietsten we terug om die nieuw gevonden plek te vieren, dat flesje rood stond tenslotte al een poosje op ons te wachten, die kon wel leeg. Op de terugweg maakte ik bovenstaande foto, een echt pareltje nietwaar?

De volgende ochtend arriveerden we al vroeg op dat nieuwe plekje. Het werd een zalige relax vakantie, die extra fijn voelde door die moeizame start. Maar soms zijn dat uiteindelijk de fijnste 🙂