Gelegenheidscamping

Ik ben altijd dol geweest op buiten en naarmate ik ouder wordt neemt die behoefte toe. Buiten is ruimte, rust en vrijheid. Eenvoud en zijn.

Zonder zweverig te willen klinken ben ik op mijn best in de natuur. Tussen groen en uitzichten. Gelukkig woon ik op een plek waar een overvloed is aan dat soort zaligheid.

Afgelopen weekeind ervaarde ik weer eens hoe fijn het is om te kamperen. Heerlijk in de eenvoud. Wakker worden bij een nog wat waterig zonnetje, een kop koffie en genieten van wat er om je heen is. Vrienden van ons hebben een mooi stuk land en zij hadden een paar van ons uitgenodigd om met elkaar te kamperen. Zelfs de uit de kluiten gewassen herdershond was welkom( die werd ook heel gelukkig van veel buiten). Er was een buitendouche geknutseld, die heel erg koud was maar daarom ook heel erg heerlijk, voldoende ruimte naast de fruitbomen en gras onder je blote voeten. Elke gast kreeg een versgeplukt kleurig boeketje prachtig voor op de kampeertafel.

Kust

Er werd gewandeld, in zee gezwommen en gekletst. We plukten ons eten vers uit de moestuin, kookten samen en genoten ons te pletter. Tussen het gekakel van de kippen, de zoemende hommels, vogels en vlinders waren wij heel erg te gast op dat fijne plekje. Er was amper wind, wat zo vlak bij de kust echt heel bijzonder is, en de zon knipoogde de hele dag. De overvloed aan zelfgemaakt en tafels vol waren de spreekwoordelijke kers op de taart.

Elke avond rolden we moe maar voldaan ons kampeerbed in. Wederom voelde ik het in elke vezel: dat hele lieve plekje op de aardbol waar mijn huis staat, daar woont ook mijn hart. Ik kan uren zwerven door ons mooie duingebied of plonsen in zee als ik dat wil. Mijn voeten brengen me in no time naar pure schoonheid.

Oprechte dank aan die twee lieve vrienden die hun dierbaarste bezit voor ons openstelden.