Er lijken zich wat schakeltjes te verzetten in mijn hoofd. Misschien komt het door alle zuurstof van die weldaad aan groen om me heen, wie zal het zeggen. Ik ervaar nog steeds wel angsten en rare ideeën die zich in mijn hoofd willen vastzetten maar ik lijk ze steeds meer de baas te kunnen. Ik vecht en duw terug en ben verontwaardigd over al die gekkigheid.
Wegwezen uit dat hoofd van mij. Ik zeg het steeds vaker.
Je eigen gedachten sturen je namelijk niet altijd de goede richting op 🙂
Gisternacht heb ik besloten positief en mooi een groter podium te geven. Het is genoeg geweest. Er is teveel rijkdom om me heen. Ook al is al die rijkdom juist die bron van angst, want ik heb ook razend veel te verliezen. Toch moet ik mijn brein trainen andersom te denken, anders verzuip ik.
Het lukt niet allemaal meteen maar elke procent is winst. Terug naar hoe het was bleek voor mij een ongezonde situatie. Iets met grenzen stellen en luisteren naar wat mijn buik naar me fluistert. Wat zijn er voor mij nog veel lessen te leren. Maar ik ga een nieuwe balans vinden, mijn leven onder de loep leggen.
Zuurstof
‘De overgang is jezelf herijken’, kreeg ik van iemand doorgestuurd.
Dat raakte me precies op het juiste plekje. Die twee maanden vrij zijn een zegen voor mijn welzijn. Het geeft me ruimte om na te denken. Meer groene zuurstof tot me te nemen. En alhoewel het voelde alsof mijn brein die eerste maand in overdrive stond lijkt hij nu te landen.
Ik hoop met alles wat ik in me heb dat ik het vast ga houden. Dat het me lukt. Of misschien is dat ook wel wat het leven is, dat je steeds opnieuw moet remmen en terugschakelen. Steeds opnieuw moet herijken. Denk ik te ingewikkeld 😉
Hoe het ook zij: voorwaarts vanaf hier.