Schrijven is mijn psycholoog, mijn biechtstoel en mijn reddingsboei.
Al mijn verhalen ontstaan vanuit mijn liefde voor het leven, het lukraak rondreizen met ons #VWbusje en mijn werk in de #zorg. Echt en oprecht. Zo puur als ik kan. Door mijn verhalen laat ik zien hoe mooi het is om in de #zorg te werken, hoe prachtig #Europa is en dat er in dat dagelijkse zoveel schoonheid ligt om spontaan op te rapen.
Ik schilder met woorden al die plaatjes die gaandeweg in mijn hoofd ontstaan.
Ook fictie schrijven vind ik geweldig. En moeilijk 😉 Om een heel boek te schrijven, een leesbaar verhaal dat je meesleept en dat je niet meer weg wil leggen, is een van de meest uitdagende dingen die ik ooit heb gedaan.
‘In de schaduw van angst’ is ergens in 2025 zoals ik hem wil hebben. Hoop ik 🙂
In mij bruist een constante blij, een hang naar muziek en dansen, zelfs als ik aan het wandelen ben. Engelse detectives, buiten zijn en eten en drinken met citroen vervelen me nooit. Ik ben verliefd op de zwerftochten die we samen maken. #Frankrijk is favoriet. Tijdens onze vakanties rijden we binnendoor, langs meanderende straatjes, verscholen schoonheid en slaperige dorpjes. We ontdekken onverwacht veel moois.
Ik heb een absolute blinde vlek ten aanzien van mijn eigen kledingkeuzes, maar voelsprieten als het om sfeer gaat.
En ik probeer altijd tussen de regels door te luisteren 🙂
Al mijn hele leven worstel ik met mijn lange, verre van platte lijf. Ik ben een kleurrijke waaier, een verzameling van eigenaardigheden en leukigheid.
Ik schrijf, over alles wat leeft in mijn hart en hoofd, zo puur en echt als ik maar kan. Momenteel schrijf ik een misdaadverhaal in twee delen.
- Onwennig
Na de eerste wat onwennige dagen, waarin ik moet omschakelen naar slapen in er veel smaller bed, wonen op die paar vierkante meter die nu ons huis is en dat aanpassen naar een vreemd toilet en een stuk lopen naar een wc die niet alleen van mij is, weet ik weer waarom ik hartstochtelijk vanContinue reading “Onwennig” - Schakeltjes
Er lijken zich wat schakeltjes te verzetten in mijn hoofd. Misschien komt het door alle zuurstof van die weldaad aan groen om me heen, wie zal het zeggen. Ik ervaar nog steeds wel angsten en rare ideeën die zich in mijn hoofd willen vastzetten maar ik lijk ze steeds meer de baas te kunnen. IkContinue reading “Schakeltjes” - Charmant 2.0
Op de bonnefooi reizen heeft voor-en nadelen maar de afgelopen dagen bejubel ik uitgebreid de voordelen ervan. We belanden namelijk, puur toevallig, op Camping Charmant in Verteuil-d’Agenais. Dit soort parels houd ik het liefste voor mezelf, als ik heel eerlijk ben, want alles klopt. De eigenaren die dit paradijs ,volledig verwaarloosd, bijna twintig jaar geledenContinue reading “Charmant 2.0” - Het franse leven
Voorzichtig geef ik me steeds meer over aan het franse leven. Elke dag iets later wakker worden, met het vroege ochtendzonnetje op mijn bol genieten van een eerste kop koffie en mijn dagen vullen met weinig. En elke dag lukt het iets beter. Dat vertragen van mijn ritme zou ik na de vakantie vast moetenContinue reading “Het franse leven” - Onderweg
Wat is het fijn om weer onderweg te zijn, om onze dagen ongecompliceerd te vullen met weinig. Stukje fietsen, beetje lezen of een campingpotje te koken op onze nieuwe cadac. Die zagen we bij een vriend van ons en de liefste besloot er ook een aan te schaffen, hij kocht een safari chef 30. WeContinue reading “Onderweg” - Leugens
‘Ik neem mijn werk nooit mee naar huis, ik kan me er geweldig goed voor afsluiten. Als de deur dichtslaat ben ik het kwijt’. Stoere woorden. Het waren mijne, jarenlang, en ook dikke vette leugens. Wist ik veel. Al wat heftig was in mijn werk schoof ik resoluut aan de kant. ‘Niet zo zeuren meid,Continue reading “Leugens” - Kriebelig
Binnenkort gaan we op pad en ik ben er een beetje kriebelig van. Alsof we voor de allereerste keer weggaan. Zou het komen omdat de mist waar ik een poosje inzat is weggevallen of omdat oude pijn ruimte heeft gemaakt? Een nieuwe leegte heeft gecreëerd die weer gevuld mag worden met fantastisch en fijn. IkContinue reading “Kriebelig” - Sprankeltje
Zomaar ineens voelde ik een sprankeltje afgelopen week, een sprankeltje van mijn oude zelf. Heel even was ik weer mij. Het voelde ongelofelijk fijn, en zo vertrouwd. De warmte in mijn buik en dat stemmetje dat zei dat ik op de goede weg ben. Zo’n ‘het komt echt goed’ vleugje. Ze overkomen me inmiddels metContinue reading “Sprankeltje” - Teveel
Momenteel voel ik veel. Alles. En het komt genadeloos binnen. Onverwachte tranen, knopen in mijn buik. Die rottige overgang schept me full force onderuit. De jaren van ongenaakbaarheid, van afgeschermde emoties en altijd doorgaan, zijn voorbij. Ik wil niet meer terug naar toen, maar een scheutje minder zou ik van harte welkom heten. Een paarContinue reading “Teveel”