Een Titanicje op de boot.

Het is zover, eindelijk mogen we. Wat gespannen loop ik alles nog een keer na, even die dubbelcheck. Ben ik echt niks vergeten? Ongetwijfeld wel, er is altijd wel iets. Maar we willen weg, dus stappen we maar gewoon in de auto. Onderweg naar de ferryterminal zit ik nog niet echt ontspannen te zijn. Meestal gaan we gewoon rijden, zijn we niet afhankelijk van ander vervoer om ons ergens heen te brengen.

Muts als ik ben, vraag ik me altijd af of dat wel een beetje vlekkeloos zal gaan. Zijn er vertragingen, heb ik toch niet het juiste uitgeprint, whatever. Ik zit er oeverloos over te malen. Hij voelt het, kent me als geen ander. ’Schat als er iets misgaat ros ik zo naar Spanje voor je hoor, gaan we daar vakantie vieren’ zegt ie. Ik grijns, lekker is dat toch, hij haalt in een ruk die angel eruit. Ik voel een last van me af vallen. De vakantie is begonnen, het komt vast wel goed allemaal.

Boarden op die enorme boot gaat vlekkeloos. Uiteindelijk worden we nog helemaal naar de voorkant gedirigeerd. Daar is nog een plekkie en ons busje past precies in dat gaatje. Maar of we dan wel vroeg beneden willen zijn. Wij gaan er als eerste af morgen, en anders houden we de hele zooi op. Lekker, vooraan in de rij, ik voel me een bofkont.

Claustrofobisch

Onze hut voelt een beetje eng en krap. Dus spullen neer mikken en wegwezen, de frisse lucht in. De liefste is het helemaal met me eens. We slapen onder alle autodekken en dat voelt op zijn zachtst gezegd niet echt hemels. Na een rondje over de boot (lees een soort van doolhof) en een titanicje samen op de voorplecht, nestelen we ons met een koud biertje in de zon op het Sky dek. Livemuziek en een uitzicht om van te kwijlen, veel beter dan dat wordt het echt niet. We worden omringd door een voetbalelftal dat al heel snel, heel uitheinig wordt; een grote groep stoer uitziende bikers met ruige koppen die met een zachte G praten (en die ik daardoor dus ineens vooral schattig vind); stelletjes; groepjes vrienden( de mannen zijn echt in de meerderheid) en een ouder stel.

Na een paar uur boven hangen, teveel bier en ook teveel zon (zo in de wind op het water vliegt die rode gloed er wel erg snel aan) proberen we te slapen. Het is maf, dat gewieg. Het voelt een beetje alsof je op een grote schommel zit, alleen heb ik geen invloed op hoe krachtig de aanzet is. Het duurt even voor het went, maar dan is het best lekker. Na een poosje wiegt de boot me in slaap.

Boot naar Schotland

Ik word gekreukeld wakker na een toch wat onrustige nacht. Er lopen altijd wel wat nachtschreeuwers in de rondte op zo’n schip, en het gebrek aan frisse lucht is ook niet echt lekker. Een hete douche en buiten op de voorplecht een hoofd met zee-haar halen, blijkt een goede remedie. Zalig vind ik het, volop frisse lucht en die wilde wind om mijn hoofd. Het is bijzonder om op het dek te staan van zo’n machtig ding, en ik voel me zo enorm nietig op die volle zee. We schuiven om zeven uur aan bij het ontbijt en we zijn niet de enige, wat een mensenmassa.

De koffie blijkt heet en sterk, en dat eerste bakkie met uitzicht op de woelige baren, is ontzettend bijzonder. Met een volle maag gaan we de auto maar eens zoeken. Het voelt een beetje als een soort twilight zone, die zoektocht. Vanaf sommige dekken kom je niet verder naar beneden of kan je niet verder omhoog, deuren leiden naar trappen naar deuren en andere doorgangen. Best groot hoor, zo’n boot. Gelukkig hoef ik niet te navigeren, ik volg gewoon, lekker. Uiteindelijk snappen we hoe het precies zit en vinden we ons schatje weer terug.

Heel eerlijk moet ik erbij vermelden dat we gister gewoon totaal niet op hebben zitten letten na het parkeren. We zijn gewoon uitgestapt en zijn vergeten te kijken welke laaddeur we nou precies door moesten. Lekker suf, ik weet het, maar we waren onder de indruk van het hele gebeuren. We waren vooral blij dat het goed was gegaan.

Vooraan in de rij zitten we startklaar om Schotland te gaan ontdekken. Lekker op tijd zien we die enorme deuren voor onze neus opengaan. Een heel nieuw avontuur ligt op ons te wachten. Vierentwintig uur onderweg en al een bak aan herinneringen verzameld, ik kan niet wachten op de volgende vierentwintig uur!