Fietsen in Frankrijk

Ach onze laatste week in Frankrijk. Na die hele lange vakantie, die op voorhand eindeloos leek en voelde. Ineens gaat het toch zomaar snel en komt het einde in zicht. We kamperen op een van onze ‘favorietjes’ aan de rivier de Ardèche. Elke dag zien we ladingen kano’s voorbijvaren, heerlijk. Ik peins er niet meer over om te gaan, maar ik vind het enig om naar te kijken.

Op een flinke onweersbui na is het droog en heet, ongenadig heet. We drinken gekoelde rode wijn en slapen met de achterklep en de schuifdeur open. Geen kleffe nachten voor ons. De eerste nacht was dat heel erg wennen om zo ‘open’ te slapen, maar wat is het zalig zo helemaal buiten.

Achter ons staat niemand dus we voelen ons heerlijk vrij, weer bofkonten! Als ik midden in de nacht wakker wordt kan ik vanuit mijn bed sterrenkijken, daar krijg ik nooit genoeg van. In de vroege ochtend, als we net wakker zijn, gaan we zwemmen in de rivier. De hele camping slaapt nog en de rivier is zo kalm en glad als een spiegel. Roofvogels cirkelen boven ons hoofd op zoek naar hun ontbijt en de zon schijnt al heerlijk warm op mijn gezicht.

Die absolute stilte om me heen, ik zou dat moment voor eeuwig willen herbeleven. Fijn om even de kreukels uit mijn gezicht zwemmen. Na die ochtendduik ga ik op pad voor een vers broodje, terwijl de liefste koffie zet. Wat een manier om je dag te beginnen. Ik hou van de ochtend, van die rust, de belofte van een nieuwe dag.

We rommelen wat door de dag, zwemmen eens wat, lezen een boek, houden siësta, heerlijk relaxed. We plakken nog een extra nachtje aan ons verblijf op deze camping en daarna nog een. Onverwacht blijven we een beetje langer dan we op voorhand gedacht hadden, het is zo fijn hier op deze plek.

Genieten

Gister gingen we een rondje fietsen, er loopt hier een prachtig fietspad in de buurt, dus dat gingen we onderzoeken. Natuurlijk weer niet in de richting die wij op wilden, dus dan toch maar fietsen langs de doorgaande weg. Er zat volgens mij een colletje in van de tweede categorie, in die route, naar beneden ging prima maar weer omhoog, mon dieu! En ik had het al zo warm.

Vervolgens belanden we ook nog midden in een wielerwedstrijd, zie je het voor je? Al bonjourend werd ik door colonnes strakke mannen in gestroomlijnde pakken ingehaald. Vol enthousiasme begroette ze me, helemaal hartstikke gezellig. Met mijn laatste adem perste ik er nog een opgewekt bonjourtje uit, maar verder dan een kwam ik echt niet meer. Die ene gold dan maar voor iedereen, vonden ze vast oke 🙂 Die plons na dat stukkie fietsen voelde als een weldaad, volgens mij kwam de stoom eraf.

Ergens onderweg hebben we rode wijn van een lokale wijnboer gekocht, die we volgens haar eerst echt even moeten proeven. Zo ’s morgens om een uur of tien, niet echt mijn favoriete bezigheid maar ze vond dat het moest. En hij was heerlijk, ze is zo overduidelijk trots op haar Domaine. En wij vinden het vooral leuk om direct bij een wijnhuis te kopen, in plaats van bij de supermarche. Net als de fruits et legumes bij kraampjes langs de kant van de weg. Overal vente direct van vers fruit en groente van het seizoen, volle rijpe kersen, mooie abrikozen, geurende meloenen, wat een aanbod en wat een overdaad.

Moet ik nog zeggen dat we genieten? Vast niet. Morgen weer on route, ook weer leuk.