Aan sommige dingen raak je zo snel gewend, dat je bijna zou vergeten hoe het was voor het was uitgevonden. Bijna, want ik weet het nog precies. ‘En lang leve google maps’ roep ik luidkeels.
Nu ik net weer een paar dagen op stap ben geweest, wordt ik weer levensgroot met mijn neus op de feiten gedrukt. Wat is het toch zalig, dat ik niet meer met routeboeken en kaarten in mijn klamme handjes hoef te zitten. Want dat deed ik, ik volgde precies de te rijden route. Nog net niet met mijn wijsvinger bij de plek, zoals een blauw bolletje op de google maps route( soms wel hoor) maar het scheelde vaak net niks.
Het was razend druk, op de weg vanuit Beieren naar huis. Wegwerkzaamheden, en een aantal verkeersongelukken. De rode strepen op die route waren talrijk, groeiden aan, en vermeerderden zich vol enthousiasme. Steeds weer deed hij heerlijk een nieuw voorstel voor een snellere route, om de ellende te omzeilen, wat een genot toch? Vroeger reed je dan gewoon achterop die file, en dan moest je maar zien hoelang het duurde, en wat er loos was. Voordat je dan een andere route op die kaart had uitgestippeld, was je wel even zoet. Ik wel tenminste, met mijn topografische aanleg van lik mijn vestje.
Route
Wat wel altijd aanleiding is voor hilariteit, is de spockiaanse manier,( is dat een woord) waarop de google maps route tot in detail logisch is. De kortste route is de kortste route tenslotte. Soms worden we langs de meest smalle weggetjes of gebieden geloodst, richting ons uiteindelijke doel. Vooral in Frankrijk hebben we elkaar weleens vragend aangekeken, of het wel goed ging zo.
Hele smalle, spannende bruggen moesten we over. Om vervolgens via een gevoelsmatig, veel te steil bergpad geleid te worden. Ik zat soms met samengeknepen billen in die auto. Gelukkig is de liefste zelden onder de indruk van dat soort uitdagingen, die vind het alleen maar leuk. Ik niet, dat mag duidelijk zijn.
Naast hele bizarre, verassende en soms wat griezelige wegen, heeft die online wegenkaart ons ook langs heel veel wonderschone en adembenemende plekken gebracht. Die hadden we van tevoren, wel al een soort van uitgezocht op een overzichtskaart. Maar toch is het echt superfijn, dat we door die app de juiste kant op gestuurd worden.
Dus in plaats van met die routeboeken, zit ik nu soms lekker met mijn laptop op schoot onderweg. Of met helemaal niks. Wel funest voor de ontwikkeling van mijn topografische aanleg, die komt geen streep verder zo. Maar ik kan wel heerlijk van het uitzicht genieten, als het moet stuurt google maps me wel weer de goede kant op.