Toen ik in de zorg ging werken had ik nog nooit iemand aangeraakt die niet heel dichtbij me stond. En als ik heel eerlijk ben vond ik het in het begin best pittig, om zo dichtbij sommige mensen te zijn. Om ze aan te raken, en voor ze te zorgen. Omdat ze een vorm van weerstand bij me opriepen. Door hun agressie, of de manier waarop ze tegen me praatten. Om dan dicht bij iemand te komen voelt tegenstrijdig, en het negeren van mijn eigen emotie was dan echt lastig. Die instinctieve reactie van mijn eigen ik moest ik naast me neerleggen om simpelweg mijn werk te kunnen doen.
‘Zorgen voor’ is nooit routine.
Mijn werkleven zit bomvol prachtige momenten. Want mogen zorgen voor een ander mens, op dat kwetsbare moment in zijn of haar leven, is echt heel waardevol. Het heeft mij zoveel rijker gemaakt. Ook op die hele moeilijke momenten en zelfs door de dingen die ik het liefst vergeet. Misschien juist ook wel dankzij die momenten.
Agressie
Ik zag al heel vaak iemand sterven, en dat is nooit simpel. Dat kleeft een poosje aan je, aan mij wel tenminste. Dat stervensproces is intiem, en went echt nooit. Aanwezig zijn tijdens dat laatste stukje van iemands leven is mooi en pittig. Je moet jezelf soms af kunnen sluiten en daar ben ik geen ster in. Ik hou van mensen. Dat is mijn kracht maar tevens mijn valkuil. Hoe ouder ik wordt, hoe groter ook mijn empathisch vermogen.
Veel situaties thuis worden schrijnender en akeliger. Al dat zorgen voor een ander wordt toenemend lastig. Ik heb groot respect voor iedereen die dagelijks bij al die mensen over de drempel stappen, om hun werk te doen. En hoe complex dat is qua emotie, zouden ook meer mensen zich moeten realiseren. Voor alle mensen die vinden dat ‘zorgen voor‘ niks voorstelt of makkelijk is. Zeker in de huidige tijd, want die maakt het extra pittig.
Als we al die critici nou eens een VR-bril op hun neus zetten, gewoon voor de gein. Inclusief alle bijkomende sensaties natuurlijk. Zoals de nauwe warme ruimtes, en de soms overweldigende geuren. De stress, de toenemende agressie en ander ongemak. Het zou op zijn minst een groter respect voor al die zorgmedewerkers op moeten leveren. Want dat verdienen ze.