On route!

Eindelijk, eindelijk gingen we on route, die laatste paar dagen leken een eeuwigheid te duren. We gingen op tijd naar bed die vrijdagavond, want slapen doen we namelijk nooit zo best zo vlak voor de start van een nieuw buscamperavontuur. Omdat we zo enorm uitkijken naar die vakantie en omdat we stiekem ook altijd een tikkie nerveus zijn. 

Diezelfde de nacht waren we om half vier klaarwakker, natuurlijk. Ons kennende is dat echt niet verrassend. Nog geen uur later reden we van huis, vergezelt van verse broodjes, een volle pot koffie en lekkere muziek. We zagen het langzaam dag worden, hier en daar piepte de zon oogstrelend tussen de wolken door. Dat bijzondere licht maakte de start van onze vrije dagen al top, en intens tevreden tikten we heel wat kilometers weg.

Eenmaal in Frankrijk werd het voorzichtig warmer, langs de kant van de weg stonden kuddes ‘la vache’ tevreden te grazen en het landschap werd steeds een tikkie Franser. Enthousiast brulde we mee met ‘Escape’ van Rupert Holmes, ons ultieme vakantieliedje. Midden in de winter brengt dit liedje ons in een klap naar ‘samen in ons busje onderweg naar waar dan ook’.

Heel eerlijk vond ik het best spannend, toen we eenmaal een aantal landsgrenzen gepasseerd waren. Dan zie je pas wat die covid in een ander land teweegbrengt.

Mondkapje

Zus stuurde een foto, met mondkapje, en met de tekst dat ze zich ‘een struikrover’ voelde. En tijdens het tanken onderweg, zagen we nog heel veel meer struikrovers, inclusief wij tweetjes 🙂 Een rare gewaarwording vond ik het, constant dat mondkapje. En waar je in Nederland overal mogelijkheden hebt om je handen te wassen of te ontsmetten, zie je die in Frankrijk nergens. Mondkapjes zijn op openbare plekken wel verplicht en er staan ook overal spatschermen. Maar handen wassen, ho maar. Dat doen we dus maar steeds zelf.

Na een uur of acht sturen, belanden we op een doorgangscamping. Een groot deel van de camping werd in beslag genomen door kleine tentjes, seizoenswerkers bleek aan het eind van de middag. Wat vooral zorgde voor veel drukte, veel geschreeuw en veel te hard rijdende auto’s tussen de spelende kindertjes door. Wij waren verbijsterd. 

We lagen heel vroeg in bed die avond, en we waren nog vroeger van de camping af. Zodra het kon eigenlijk. Met gierende banden. Voor die lieve meelezende collega: die eerste tip, voor wat leuke campings onderweg, houd je nog van me te goed. Deze specifieke camping vergeten we maar snel. 

Inmiddels zijn we onderweg naar een van onze favorietjes, een rasecht frans pareltje met een heerlijke, fruitige afdronk. Net als dat heerlijke flesje dat we gisteravond leegdronken:-)

Maar dat vertel ik morgen!