Volksverhuizing

Het voelt een beetje als een volksverhuizing, dat op vakantie gaan. Ik loop op die ene vrije dag van die laatste week, als een kip zonder kop door mijn huis. Een heel scala aan artikelen laat ik door mijn handen gaan.

Die klemmetjes voor mijn lange bos haar, met warm weer c.q opvliegers is opsteken wel lekker. Toch maar mee. Een lekker nagellakje, ook leuk als die voeten een tikkie bruin worden, ook maar mee. Zonnebrand, after Sun, handige zipbags, dat ene jurkje voor als we toch een keer uit eten gaan, toch maar die sandaaltjes. Medicijnen en nog wat extra. De stapel groeit en groeit, ik herken het van mezelf.

En steeds als ik thuis kom van weer een fijne vakantie, is heel veel van dat alles, lekker ongebruikt gebleven. Tijdens mijn vakantie loop ik meestal met een wilde bos haar, bruinverband, in dat afgeknipte spijkerbroekje en op teenslippers, rond te banjeren. Dan heb ik helemaal geen behoefte aan nagellakken of leuke jurkjes, dan trek ik bij het wakker worden mijn bikini aan of als ik vroeg naar de bakker ga, dat ene zwarte kleedje.

Vakantie

Ik weet het allemaal en toch kan ik het niet laten. Want stel dat ik deze vakantie nu in ene toch zin heb om…. Nu verkopen ze in Frankrijk ook nagellakjes natuurlijk, maar ik heb me voorgenomen niet te veel de drukte op te zoeken. Toch maar mee dus, net als de rest van die onzinnige artikelen. Tijdens die vakantie op dat fijne, rustige plekje, loop ik het liefst in zo weinig mogelijk eigenlijk. En vaak in hetzelfde.

Op het moment dat ik twijfel of ik er soep van zal koken of dat ik dat setje nog maar een dagje aantrek 😉 haal ik het door een sopje ( biotex, ook niet vergeten!) en hang ik het aan een tak te drogen. Binnen no time kan ik weer keurig voor de dag komen. Jezelf weer in een volledig tenue hijssen, na die vakantie, voelt dan ook wat gek, daar moet ik altijd weer aan wennen.

Dit hele onzinnige inpakcircus heeft trouwens wel een groot voordeel. Na de vakantie kan het grootste deel van mijn kleding zo de kast weer in. Ongedragen en een tikkie gekreukeld, dat dan weer wel. Maar ik ben nou eenmaal geen beste huisvrouw, tegen de tijd dat ik dat zomerspul weer aan kan, kijk ik wel of de kreukels er al uitgezakt zijn.

Bijna on route!