De dagen rijgen zich aaneen, dagen gevuld met bijzonder weinig kan ik wel zeggen. Elke ochtend in alle vroegte zwemmen is zalig en dat het ook elke dag opnieuw kan, vind ik heel bijzonder. Steeds weer is het hier zalig warm. Dat volkomen ontspannen gevoel van helemaal niks moeten is heerlijk, en ik geef me er volledig aan over.
De bakker en ik bonjouren elkaar al enthousiast goedemorgen, elke ochtend kom ik trouw rond het zelfde tijdstip voor dat verse broodje en hij staat op dat tijdstip enthousiast zijn deeg te kneden. Helemaal gezellig vind ik dat. Als de liefste en ik op ons gemak hebben ontbeten, schrijf ik meestal een stukje. Met mijn stoel half in de schaduw zit ik zalig aan de waterkant en van daaruit zie ik de eerste kano’s al voorbij komen.
Dobberen
Tegen de tijd dat het echt heet wordt, stap ik meestal op mijn luchtbed om dat hele circus van dichtbij te bekijken. Want het wordt dagelijks serieus druk op die rivier, maar de afgelopen dagen sloeg echt alles. Het is zo leuk om te dobberen op het water, en onderwijl die stoeten bootjes voorbij te zien komen. Het voelt alsof ik op het terras zit en naar mensen zit te kijken. Nu blijkt nog maar weer eens hoe ik dat dus ook gemist heb, de afgelopen maanden, het is beregezellig dit.
Ik zie snelle peddelaars, hele langzame, en mensen die eigenlijk niet goed weten wat ze doen. Zij slingeren wat over de rivier en maken heel veel extra meters. Soms komt er een kano voorbij met een blaffende hond op de voorplecht van die kano, als was hij een levend boegbeeld. En dan zijn er nog de kano’s met de keiharde beatboxen inclusief stoer kijkende gasten. Steevast zijn er ook elke dag opnieuw heel veel jongens/meisjes kano’s. Het aloude ‘meisjes plagen, zoentjes vragen’ zie ik dagelijks live voorbij komen. De jongens spetteren water met hun peddels richting die meiden en die proberen giechelend van het lachen hun kano de andere kant op te sturen. Zo schattig.
Ik vind het prima om gewoon maar onzinnig wat te liggen op dat ding. Als het me te heet wordt laat ik me er even af glijden, volgens mij komen er zelfs stoomwolken af als ik dat water in glijd. Soms lig ik zo een uur of drie tussen al die kano’s door te dobberen, onweerstaanbaar fijn. We bonjouren wat af op zo’n dag, de liefste en ik.
Voorlopig vermaken we ons prima hier, de wijn is zalig en de zon is warm. Voor even is het leven bijzonder eenvoudig, en voor even is dat helemaal prima.