Tijd

gemis

Tijd is een gek fenomeen, en bovenal ongrijpbaar. Het glipt tussen je vingers door, en daar helpt geen lieve moedertje aan. Met elke seconde is er steeds een beetje tijd voor altijd verdwenen. Soms lijkt iets eeuwig te duren, en soms is het in een oogwenk voorbij.

Tijd is ineens een rekbaar begrip, als je ergens met smart op zit te wachten.

In een vingerknip kan je leven op zijn kop staan. Als je ineens moeder wordt bijvoorbeeld. Want ook al is de aanloop lang zat, toch zit er in die ene dag een groot verschil. Waar die dikke buik nog onwerkelijk is, is er in een oogwenk die baby, alsof het nooit anders is geweest.

Wakker worden en slapen gaan, met een totaal andere mindset.

Liefdesverdriet of de liefde eindelijk vinden. Mooi of minder mooi.

Bruut gemis, in een oogwenk

Tijd omvat mooie herinneringen, liefdevolle of hele pijnlijke. Wie staat er nou vaak bij stil, bij de tijd die ons gegund is. Zoveel dagen die voorbij zijn, verloren wellicht of juist ten volle geleefd. We leven soms ook maar een beetje voor de kat zijn viool weg, ik wel tenminste.

Gemis

Waar ik ook ben wordt ik momenteel omringd door kerstlichtjes en de kerstgedachte. Familie en samen, het dringt zich aan je op of je wil of niet. Ik geniet van de schoonheid, en het warme sentiment. Mijn hart loopt over van liefde momenteel, ik omarm en omhels. Maar in volle hevigheid was daar ook ineens de kwetsbaarheid van het leven.

Ze kuste in de ochtend haar geliefde gedag, en diezelfde middag werd hij onverwacht uit het leven gerukt.

De enorme heftigheid van zo’n moment, dat is niet te bevatten.

Mijn hart breekt, als ik denk aan het gemis dat ze nu ervaren. Ik ben intens verdrietig, om hun enorme verdriet. Het maakt nederig en stil.

Vanmorgen realiseerde ik me, hoe cliché ik nu meteen weer denk, want die extra dankbaarheid voor elke nieuwe dag voel ik zo intens.

Dat duurt maar even, dat weet ik ook, zo werkt het nou eenmaal. Maar voor nu sta ik even stil, ik sta stil bij het gemis van dat ene leven dat zo bruut in de kiem werd gesmoord. Die nog zo waanzinnig veel had om voor te leven, maar die de kans gewoonweg niet gekregen heeft. Wat had ik hem, en iedereen die hem lief had, heel veel meer tijd samen gegund.

Rust zacht, waar je ook bent, wat laat je een enorme leegte achter. #afscheid

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

2 thoughts on “Tijd

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *