Op vakantie

Er zijn een aantal zaken die wij mensen met elkaar gemeen hebben. En dat is dan meteen ook dat ene dingetje, als ik onderweg ben richting die fijne vakantie, waar ik soms zo vreselijk rampzalig mee in mijn maag zit. Het lijkt wel of ik altijd moet plassen, als het net niet kan.

Ons busje heeft geen toilet en dat komt vooral door mezelf. Dat ding van ons is gewoon heel erg krap. Ik weiger dus ruimte in te leveren voor een chemisch apparaat, of iets van die strekking, ook al zijn er legio oplossingen voor. Ik vind het armoe, dat legen van want dan ook, dat kan je het net zo goed meteen lozen. Eigengereid, ik weet het heus, maar ik ben er niet vanaf te brengen. Onderweg komen we altijd zat gelegenheid tegen en ook bijna elke franse supermarkt heeft vaak een keurig toilet.

Maar het gebeurd dus ook weleens dat we ergens in een verlaten negorij rijden en dat we echt niks, nakkes, nada tegenkomen onderweg. En dan vervloek ik hartgrondig mijn koppige natuur. Want dan moet je weleens improviseren, wellicht ook herkenbaar, bij andere ‘weleens onderweg’ mensen. Nu heb ik inmiddels een vierliterblaas ontwikkeld, dankzij mijn werk, want je plas ophouden is een vereiste als je #verpleegkundige bent. Maar als ik dan eenmaal moet, dan moet ik ook echt. De liefste hangt regelmatig slap van de lach tegen ons #busje aan omdat er complete modderstromen onder die #camper vandaar komen. Dat zijn dan de momenten dat ik echt nodig moest 🙂 Slap van de lach en vol verwondering, ook dat.

Plassen

Ooit waagde ik me eens aan #plastuiten, heb je die weleens geprobeerd? Ik vond het echt hilarisch, en vooral ook heel erg onnatuurlijk, dat staand plassen. Daar moet ik dus nog een poosje op oefenen. Ik hield het helemaal droog, maar het gegiechel was mijlenver te horen.

En nu we toch bij dit wat precaire onderwerp beland zijn, ook het sanitair op sommige campings zorgt soms voor regelrechte uitdagingen, ik kan er oprecht een #boek over #schrijven. Want niet alleen tijdens dat onderweg zijn zijn er soms flinke uitdagingen te beslechten. Gelukkig ben ik als jong meisje al regelmatig op trainingskamp geweest in de bergen. De dia’s waarbij mijn hoofd nog net boven een rotsblok uitsteekt, terwijl ik erachter zit te plassen, zijn legio. Bedankt pap 🙂 Maar ook op festivals en kermissen is het bijna voorschrift om die plas lang op te kunnen houden. Die enorme rijen voor de toiletten, brrrrr. Maar ja, dol op een feestje, dus doorbijten meid. Die blaas van mij is echt fors afgetraind, tenminste nog één spier die in absolute topconditie is 🙂

Naast al die rampen, zijn er ook nog de hele uitzonderlijk geweldige plas-gelegenheden. Die staan haarscherp op mijn netvlies, want dat zijn er echt maar een paar. Bij toeval belanden we op een plek waar het sanitair echt heel erg luxe was, op KRK was dat, in Kroatië. De camping zelf was niet mijn type #camping, maar dat sanitairgebouw, wow, echt waanzinnig fijn. Ik keek mijn ogen uit. Ruime douches, geïntegreerde föhns, als een luxe hotelkamer maar dan op een camping. Nog nooit eerder tegengekomen en juist daarom was het zo leuk.

De campings die ik inmiddels bezocht heb, en dat zijn er echt een hele hoop, zijn wat dat betreft allemaal anders geweest. Ik ben razend dol op nieuwe ontdekkingen, ook als ze achteraf bezien niet echt een succes blijken te zijn. Het is de afwisseling waar ik zo van geniet.

Bin there, done that, ook weer afgevinkt, zoiets. Nieuwe avonturen, lof it. Ons eerste kampeerweekeind is inmiddels een feit, met superfijn toilet hoor. Ik kan dan ook oprecht niet wachten om de rest van het jaar weer heel veel nieuws te mogen ontdekken 🙂