Toen ik 21 was werkte ik een poosje in een buurtwinkel. Ik verkocht sigaretten, kaarten en een scala aan aanverwante artikelen. Na vijf jaar in de gezondheidszorg had ik al ernstig behoefte aan iets anders.( ik was zestien tijdens die allereerste stage) Fulltime werken, een intensieve studie en dat nog zo jong en groen zijn hadden een ernstige wissel getrokken. Het duurde maar kort, die uitspatting, ik vond werken in de buurtwinkel saai en eentonig en miste dat ‘zorgen voor’ met heel mijn hart. Maar mijn zenuwen konden wel mooi even bijkomen, en daar had ik nou net behoefte aan. Ik was nog zo piep en had al wagonladingen verdriet en ziek gezien.
Toen ik na een paar maanden mijn beroep weer oppakte ging ik bewust niet in vaste dienst, de behoefte om niet nogmaals verslonden te worden vond ik belangrijk. En ik kon overal fijn in de keuken kijken, mooi voor mijn eigen ontwikkeling. Ik kon nee zeggen tegen die extra dienst als ik geen zin had, nam verlof als ik daar behoefte aan had en in het weekeind was ik regelmatig die zalige zondag vrij. Doordraven kon ik toen ook al als de beste dus ik probeerde op die manier mijn balans te bewaren.
Zenuwen
Tijdens het opgroeien van onze kinderen werkte ik als de liefste thuis was voor onze meiden, onregelmatige diensten waren een zegen en oppas hadden we nooit nodig. Dat ik daardoor altijd ‘aan’ stond, en dus de klok rond aan het zorgen was, vergat ik voor het gemak even. En ondanks dat sturen, ondanks die pogingen om mijn balans te bewaren, ging het uiteindelijk hartstikke fout. Ik draafde mezelf compleet voorbij en verlegde veel te vaak grenzen. Ik stampte en ik stampte en kon niet meer.
En weer deed ik een stap opzij. Ik ging een jaar lang iets anders doen om die zenuwen weer bij te laten komen. Achteraf bezien had ik mezelf meer rust moeten gunnen in plaats van aan die andere functie te beginnen. Toch leerde ik weer iets nieuws over mijn eigen grenzen en dat streng zijn voor mezelf. Grappig dat ik onbewust hetzelfde deed als dertig jaar geleden, ik liet dat overspannen deel van mezelf weer bijkomen door dat uitstapje. Het zijn kostbare lessen over mijn eigen doordraaf-gedrag. Aan het eind van dat jaar was het echter wel helder, wat ik wel wilde en wat vooral niet.
Goed zorgen voor mezelf, ik heb mijn les geleerd 🙂