Er is maar weinig waar ik een grotere hekel aan heb dan aan het schoonmaken van de douche. Ik vind het gewoon een ondankbare klus, je loopt je gek te poetsen tot het kreng glimt en als je er vervolgens weer onder gaat staan is al dat werk weer door het putje verdwenen. ik vind het oprecht een gruwel.
‘Ze komt elke week, zegt een kennis tegen me als ik mopper over die rotdouche, en dan ben ik bewust niet thuis anders ga ik haar helpen’. Ze rolt nog eens extra met haar ogen om het drama nog wat aan te dikken en ik schiet in de lach. Tsja, je gaat de hulp niet helpen natuurlijk, ben je mal 😉
Steeds meer mensen in mijn directe omgeving hebben tegenwoordig een hulp in de huishouding. Poolse echtparen die elk stofje uit je huis verjagen, jonge studenten die wat bij willen verdienen en schrobben tot ze scheel zien of die rasechte poetser die als een witte tornado door je huis giert en niets liever wil in het leven dan schoonmaken. Toen ik er extra op ging letten bleek het ineens schering en inslag en ineens voelde ik me een tikkie ouderwets zonder.
Ik heb er geen behoefte aan, aan een poetsdame. Een beetje stof stoort me nou eenmaal niet, tijdens die zeldzame dag vrij doe ik meestal leuke dingen. En daar hoort schoonmaken dus niet bij. Dat soppen doe ik tussen de bedrijven door, voor het begin van mijn werkdag of een uurtje tijdens een luie zondag, of als ik heel erg veel zin heb 🙂 Haha, daar moet ik zelf om grinniken, om die opmerking. Ik wordt gewoon nooit een rasechte huisvrouw, en gelukkig verlang ik er ook niet naar.
Plantjes
Maar een hulp voor mijn douche zou ik stiekem dus wel willen, voor die douche en voor mijn plantjes.
Want serieus waar, die plantjes doen het gewoon niet zo lekker bij mij. Ik vertroetel ze, echt, maar ik geef ze standaard veel te veel water of net te weinig. Ineens worden ze dan plotsklaps bruin en ogen ze treurig. Wat ik dan ook probeer, niks werkt. Vanmorgen keek ik weer eens tevreden om me heen terwijl ik de deuren tegen elkaar open had gezet om overtollig stof alvast uit huis te jagen. Zag ik ineens een paar bruine blaadjes bij mijn favoriete plant. Vloekend bleek bij nader onderzoek ook een van mijn andere favorieten niet zo lekker in haar vel te zitten. Ik voelde eens aan de aarde, krabde nog eens op mijn hoofd en raakte lichtelijk overstuur. Ik kon maar 1 remedie bedenken.
Niet veel later kieperde ik beide planten met volle overtuiging in de groene kliko. De rest van mijn vrije middag heb ik gevuld met het uitkiezen van verse planten in een zalige groene winkel waar geen bruin blaadje te ontdekken viel. Mijn douchegordijn had ik wel voor het gemak even dichtgetrokken, want wat je niet ziet kan je ook niet irriteren. Die zorgen over de staat van mijn douche zie ik morgen wel weer onder ogen 🙂