Ik geef niks om mijn verjaardag, het vieren ervan tenminste. Een jaar ouder is worden is wel steeds opnieuw een cadeautje. Maar de invulling ervan met dat standaard gebeuren van koffie en gebak, hapjes en drankjes en een bak visite, geen fan. En daarbij had ik er hoegenaamd niks mee te maken, met dat geboren worden. Die eer is vooral voor mijn moedertje.
Ik snap eigenlijk niet goed waarom we niet vooral andere overwinningen vieren. Zoals dat diploma waar je hard voor gewerkt hebt, vier maar elk jaar hoe dat papiertje je leven veranderde. Of de dag dat je je beste vriendin ontmoette, die reuzenstap toen je eindelijk leerde je eigenheid te omhelzen of eindelijk die onveilige relatie achter je kon laten. Herstel na ziek zijn, een fijne baan of juist de vrijheid van geen baas meer hebben.
Vieren
Vier lekker uitbundig dat je bent afgekickt van je dropballenverslaving ook al staren ze nog steeds naar je en roepen ‘Eet mij’ 😉 Vier de dag dat je die strakke broek eindelijk weer aankon, of dat je hem niet meer paste maar je zoveel gelukkiger bleek te zijn toen je verder kon kijken dan die slanke lijn. Toen je eindelijk vond wat je hart vervulde, vier dat, of de eerste keer dat je favoriete liedje je oren in danste. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Wij mensen zijn zo mooi in al onze complexiteit en in dat heel verschillend zijn, vier je een slag in de rondte please!
Jarig zijn, het is supervet, ik hoop in goede gezondheid honderd te worden, dat lijkt me prachtig. Maar er zijn oprecht heel veel andere bijzondere geweldige toffe pareltjes die gevierd mogen worden. En als ik eerlijk ben, geniet ik daar veel meer van dan van mijn verjaardag.