Op de grond ligt een rood t-shirt, verwijtend bijna. Was het nog pas gister dat ze zich daar druk om maakte, om netjes en opgeruimd? De laatste 24 uur was de wereld verschoven, met bruut en rauw geweld.
Ze was altijd doorsnee geweest, middelmatig. Voor heel veel dingen had ze wel wat aanleg maar het was niet genoeg geweest. Nooit genoeg voor haar. Ze wilde uitblinken, stralen en de beste zijn. Het was een onvervuld verlangen dat altijd diep van binnen gewoekerd had, als een negatieve stroom die haar immer ontevreden liet zijn. Tot gister. Wat ooit belangrijk had geleken voelde sinds gister ineens onnozel.
Baby
Ze keek naar de roze baby die fanatiek drinkend aan haar borst lag. Haar lijf voelde vreemd met die lege buik en pijn op plaatsen die tot gister als een onbekende waren geweest. Maar ze had dan ook een nieuw mens gemaakt, met dat lijf van haar, waanzinnig bijzonder en machtig mooi.
Tevreden schoof ze onderuit, zocht wat comfort voor dat pijnlijke lichaam terwijl dat mooie verfrommelde kind rustig bleef drinken. Dat t-shirt kon wel wachten, tot st.juttemis wat haar betreft.