Langzaam maar zeker komt die ene dag dichterbij, die ene dag waarop we weer op avontuur mogen. En nu we rekenen op minder mooi weer tijdens onze reis betekent dat ook dat er dit keer meer spul mee moet. Een lange broek bijvoorbeeld, keer twee want de liefste verlangt er ook eentje. De afgelopen jaren liet ik die altijd thuis, die lange broek dan, de liefste nam ik wel mee 😉
Wat extra fourage, a.k.a paniekvoedsel, zo noemen wij het tenminste. We hopen onderweg namelijk stille verscholen pareltjes te ontdekken, en dan heb ik echt geen zin om daar naar winkels te zoeken. Paniekvoedsel is dan de ideale manier om nog iets te kunnen fabriceren als je in het wild kampeert.
Omdat ons busje naast fijn ook heel klein is zoeken we dus naar slimme oplossingen. En dat is niet mijn sterkste kant, minimaliseren. Ik koop opvouwtandenborstels, die ik waarschijnlijk na een paar keer poetsen al weg kan mikken, ik koop een soapbar zodat ik geen fles shampoo mee hoef te nemen om mijn lange lokken te wassen, en ik haal allerlei ‘handig om mee te nemen’.
Inpakken
Wie wel eens eerder met mij meelas ziet dat er een soap aan het ontstaan is, de ‘Cynt en zuinig inpakken’ soap. Ik mis dat minimaliseer-gen want ineens is het meest onnozele ‘absoluut noodzakelijk’. Ik heb dus een ‘limietkrat’ gekregen, daar moet alles inpassen wat mee kan. Het zorgt voor hilarische onderhandelings discussies. We hebben een hoop voorpret, zo zalig weer. Ons laatste weekeind kamperen was heel dichtbij, ik kon tussendoor naar huis fietsen als ik iets vergeten was. Dat gaat nu niet meer. Nou ja het zou wel kunnen maar dan ben ik wel erg lang onderweg 🙂
Kortom, het is weer een geregel van jewelste in huize Poen. Zalig, zalig, zalig. De lijst met ‘ook heel mooi, daar wil ik wel een kijkje nemen’ groeit gestaag. De stapel ‘moet mee’ is daarentegen geslonken, wat heb je nou eigenlijk nodig. Toch?! Als het een beetje droog blijft de komende weken ben ik een zeer tevreden mens. Nog maar 11 nachtjes slapen, Jot!