Puurheid

Dat prutteltje van hiernaast stond te stralen voor het raam toen wij van vakantie thuis kwamen. Zelden was mijn thuiskomst zo warm, en de knuffel die ik van haar kreeg voelde ongekend rijk. En ook al was het eigenlijk bedtijd, ze moest even met buuffie mee. Wrijvend in haar slaapoogjes keek ze tevreden om zich heen. Eindelijk weer met de auto’s van buuffie spelen, bloemmies op appels stapelen en druifjes gedag zeggen. Buuffie was weer thuis, zoals het hoorde 😉

Tijdens onze vakantie kreeg ik van haar mam een filmpje terwijl ze voor onze voordeur stond, op haar buuffie te wachten tot die de deur open zou doen. Meer dan eens. En dus stuurde haar buuf een filmpje terug( nou ja twee) om haar te vertellen dat ik op vakantie ben. En dat ze weer fijn mag komen spelen als ik terug ben. Haar reactie op mijn filmpjes was hartververwarmend. Dat prutteltje en ik, we zijn dol op elkaar. Haar puurheid is wonderschoon.

Met enige regelmaat krijgen we ook bezoek van ons overbuurmeisje. Met een lieve tekening of het laatste nieuws 🙂 Deze keer kwam ze langs omdat de perenboom nogal vol was, en deze gezelligerd besloot wat van die peren uit te gaan delen. En wij waren de bofkonten die er een paar van haar kregen. Al kwebbelend liep ze bij ons naar binnen. Buurman zette de fruitschaal een niveautje lager zodat ze die zelf kon vullen en onderwijl werden we op de hoogte gesteld van andere belangrijke zaken.

Kindjes

‘Ik laat je weten hoe ze smaakten als ze op zijn goed’? zeg ik. Met een serieuze knik antwoord ze dat ik altijd bij haar aan mag bellen.’Behalve op maandag en dinsdag buurvrouw Cynthia’, zegt ze ernstig, onderwijl met haar handje draaiend, op die dagen was het namelijk twijfelachtig hoe laat ze thuis zou zijn. ‘En op vrijdagmiddag is het ook lastig, want dan heb ik zwemles’. We kletsen nog even en ik smelt onderwijl volledig door het gekwebbel van deze wijsneus.

De afgelopen tien jaar verjongde het buurtje waar wij wonen, ladingen kindjes werden er geboren en wij mogen die kindjes allemaal zien opgroeien. Het is een ongekend genoegen. Ook voor dat jonge spul hoop ik. Ze weten dat ze bij deze buuf mogen belletje lellen( en wegrennen ho maar want van deze buuf valt er nog weleens een snoepje hun kant op) Ze komen met loten van hun sportvereniging langs en inmiddels wordt er driftig gezwaaid als we elkaar in het wild ergens tegenkomen. Het is genieten 2.0

Een paar dagen na onze thuiskomt zit dat prutteltje van hiernaast knus in de kromming van mijn arm genesteld terwijl ze het cadeautje uitpakt dat deze buuf voor haar mee nam. Kirrend oh’s en ah’s slakend, het is zoeter dan zoet. Ik help haar met uitpakken en stralend kijkt ze naar me. Stiekem was de verpakking al prachtig genoeg, met die gouden krullen erop, die vond ze bijna nog mooier dan het cadeautje zelf 🙂

Met een stralende glimlach neemt ze afscheid, haar nieuwe tas stevig in haar handjes geklemd. Ik krijg een dikke plakzoen, als toetje toe. Mijn hart gloeit van zoveel lievigheid.