Elke zaterdagochtend loop ik vroeg mijn vaste rondje, langs de bakker, de groenteboer en de slager. Lekker vind ik dat, om met een tas vol verse spullen aan mijn weekeind beginnen. Die eerste kop koffie als ik daarna thuiskom, smaakt dan extra lekker. En elke keer als ik dat rondje maak, loop ik langs de etalage van de plaatselijke boekwinkel. Hij lonkt naar me, die etalage, en in gedachten zie ik mijn boek daar liggen. Temidden van al die bekende schrijvers. Het is een droom, ik weet het, maar ik koester hem.
Ik had nooit gedacht dat ik überhaupt een boek kon schrijven, maar na twee loze pogingen lijkt het bij poging drie daadwerkelijk waarheid te worden. Langzaam maar zeker groeit mijn verhaal, het ontwikkeld zich en ik ben er trots op. Ik zal het nog moeten herschrijven, en laten redigeren door een professional, maar dat ik op dit punt bent vind ik al zo geweldig.
Etalage
Het grootste deel is geschreven, en de rest van het verhaal zit al in mijn hoofd. Ik schaaf, schrijf, schrap, wissel stukken uit en dan ineens is de flow van het verhaal spannender. Ik vind het opwindend om het te zien ontstaan, en ik verbaas me ook over mijn eigen ontwikkeling. Om dat leerproces te ondergaan is geweldig, en ik geloof dat ik het af ga schrijven.
Het is mijn ultieme droom, om ooit mijn eigen boek in handen te hebben. En die etalage vol boeken waar ik steeds opnieuw langsloop is de ultieme stimulans.
Vol verlangen schreef ik bovenstaand stukje over mijn droom om een boek van mezelf te hebben in mei 2021, en het is bijzonder hoeveel er is veranderd. Boek één kwam er en lag heel lang in die etalage. Ik liep er nog steeds dagelijks langs om me eraan te vergapen, en ik hoop oprecht dat boek twee er ook gaat belanden. Niet alle dromen zijn onbereikbaar, sommige worden ‘gewoon’ waarheid 🙂