Het is mooi geweest

lijf

Warme golven overvallen me en banen zich een weg door mijn lijf, mijn hart bonst in mijn oren. Het geweld dat me overspoeld blijft beangstigend. Ik vertel mezelf dat er niks aan de hand is, wederom niet. ‘Hormonen Cynt, no worries meid. Ontspan je maar en ga lekker slapen’. Heel vaak stelde ik mezelf al gerust op die manier.

Mijn lichaam haalt trucjes met me uit maar daar trap ik mooi niet in.

Met de warme dekens naast mijn naakte lijf tracht ik mijn lichaam tot rust te manen en in slaap te vallen, tot de volgende golf zich aandient.

De afgelopen maanden tekenden zich door drukte en stress. Er gebeurde heel veel, ook mooie dingen. Hele mooie dingen. De fysieke klachten die ik ook had weerhielden me echter van mijn normale bewegingspatroon, en daarnaast waren er andere nijpender dingen die gedaan moesten worden.

Waar ik tijd aan moest besteden.

En ik liet mezelf in beslag nemen.

Het resulteerde in een ongenadig toeslaan van de overbekende kenmerken van de overgang.

Na een poosje koel ik af en kruip ik weer onder de dekens waarna de volgende golf zich meteen weer aandient. Mijn oren gonzen en mijn hart klopt veel te snel.

Mijn lijf voelt onbehaaglijk en vreemd.

Lijf

Ik voer hele gesprekken met mezelf, en stuur mijn gedachten richting afleiding. Geduldig lig ik te wachten tot het wegebt. Ik weet dat het straks weer beter wordt, dat er een moment komt dat ik in slaap val. Mijn focus ligt op mijn ademhaling, mijn buik is de plek waar ik heen wil.

Na een paar uur slaap schrik ik wakker, door weer een golf, door wederom een hart dat op hol slaat.

Mijn nachten zijn roerig momenteel, al maanden eigenlijk.

Elke dag wandelen helpt, dat weet ik. Tot voor kort deed ik dat namelijk, bijna dagelijks. Voor alle drukte, voor de stress en voor dat mopperende lijf. Toen ik daar nog ruimte voor voelde en niet verzwolgen werd door alles om me heen.

Vanmorgen trok ik dus weer fijn mijn wandelschoenen aan en vanaf nu wordt het weer dagelijkse kost. Al het andere kan wachten, wat het dan ook is.

Ik ga weer ruimte maken, weer ruimte nemen.

Het is meer dan genoeg geweest.

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

2 thoughts on “Het is mooi geweest

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *