Met een grote glimlach kijkt ze naar me, haar kleine mollige handjes zitten in de afwasteil op het aanrecht, haar voetjes staan stevig op het houten keukenkrukje. Meerdere foto’s heb ik van onze meiden, terwijl ze ‘helpen’ met huishoudelijke klusjes. Er is weinig meer vertederend dan peuters zien spelen. In opperste concentratie opgaand in hun spel, hun bewegingen als ongeleide projectielen. Het is serieus koddig, en ik kon er uren naar kijken. De ravage nadien, tsja, dat hoorde erbij. Cakebeslag belandde tijdens het spelen op onmogelijke plekken, de geproduceerde koekjes hadden duistere vormen gekregen, en soms waren ze een tikkie te donker of te rauw. Maar de tevreden koppies van mijn meiden was goud waard.
Die van ons konden echt uren samen spelen in de badkamer, met sopjes, sponsjes en gietertjes. Douchen of in bad was een ritueel dat maar zelden niet in een waterballet eindigde. Het tapijt voor onze badkamer vertoonde na een aantal jaren grote uitgebeten kringen, van al het water dat in die jaren over de drempel spoelde. Wij maalden er niet om, we genoten veel te veel van die twee.
Dat ze nog steeds graag in bad gaan in hun ouderlijk huis, is dus echt volledig mijn eigen schuld.
Onze meiden hadden vaak genoeg aan emmertjes met water, en het zand van de zandbak. Soep maken met besjes en blaadjes van struiken of bloemen. Aan het eind van de dag waren ze volkomen vies en nat van al dat geprut. Na het eten en een poetsbeurt zaten ze uitgeput knikkebollend op de bank, met rozige wangen van een hele dag buitenspelen.
Als het echt te slecht weer was buiten, vermaakten ze zich met de theedoeken en de pannen uit de keukenkastjes. Dan werd er ‘gekookt’ met de inhoud van mama’s kruidenpotjes. Hun eigen fantasie, en wat eenvoudige middelen, zorgden voor uren vol spel.
Verkleden was ook favoriet, er stond een grote kist vol prinsessenjurken, kroontjes en andersoortig meidenspul op hun slaapkamer. Oma had eens een echte tipi voor ze gemaakt, omdat ze tenten bouwen zo geweldig vonden. En als het buiten niet kon, dan deden ze dat lekker binnen, met de tipi van oma middenin de woonkamer. Van alles werd er die tent in gesleept, picknicken konden ze er ook en het liefst werd er ook in geslapen.
Gister zag ik een filmpje van de kleinzoon van mijn zus. Spelend met water, hij maakte er een onvervalst waterballet van. Kletter, klater, kijk oma, ik speel met water. Het was oprecht zo verschrikkelijk zoet, en grijnzend bekeek ik het filmpje. En nog eens, en nog eens. Kletter, klater, lekker kliederen met water.
Hoe zalig is het, dat sommige dingen gewoon nooit veranderen.
Ik vind het ook heerlijk dat je als grootouder weer legitiem mee mag doen.
haha dat geloof ik vast, ik zie het al voor me 🙂 Groet!