Elk jaar ben ik op mijn verjaardag weer dankbaar dat ik een jaar ouder ben geworden, maar het echt vieren doe ik al heel lang niet meer. Dat hele traditionele laat ik al een poosje achterwege, draven met gebak en hapjes is niet echt mijn idee van een feestelijke dag.
Een jaar of zes geleden was ik in Parijs op mijn verjaardag en zo doe ik elk jaar iets. Toen ik 50 werd vierde ik een feest samen met drie vriendinnen, soms is uit eten gaan prima en dit jaar werd het een gezellige lunch met ons eigen ploegje. Dat ploegje dat nu langzaam groeit, van vier personen zijn we inmiddels met 5,5 🙂
De ochtend van mijn verjaardag zaten de liefste en ik heerlijk op ons gemak in het lentezonnetje wat te rommelen in de voortuin toen die lieverds van hiernaast aan kwamen wandelen. Ik werd gezellig gefeliciteerd en die hele schattige kwam aanlopen met rode wangen en volle handjes. ‘Sjokola’, zegt ze glunderend terwijl ze een doosje in mijn handen legt. De buurman krijgt ook een doosje, want hoe meer ‘sjokola’, hoe beter tenslotte. Daar kan je nooit teveel van hebben. Vervolgens kruipt ze gezellig op schoot en begint met haar kleine vingertjes het doosje open te peuteren.
sjokola
Een cadeautje geven is tot daar aan toe, maar sjokola moet wel meteen opgegeten worden 😉
Met een zalige smile, inclusief chocosnor en choco onderkin, krijg ik mijn volgende verrassing: een prachtige tekening vol glitterprinsessen, glitterhartjes en creatieve roze krullen. Ze glimt me tegemoet en ik glim terug. Wat een rijkdom! En nog is die stroom cadeaus niet op. Buuffie krijgt ook nog een bos tulpen. Ze reikt ze plechtig uit, en ook de buurman krijgt een bos. Die is tenslotte ook een beetje jarig 🙂
Tevreden zit ze bij me op schoot. We kiezen nog maar een keer ‘sjokola; want vandaag is het feest. Buuffie is tenslotte niet elke dag jarig.