Kwebbelfestival

sokken

Ik heb net mijn auto geparkeerd en sta nog wat met een kennis te kletsen als ik vanuit mijn ooghoek mijn mini vriendin naar haar voordeur zie rennen. Ze heeft haar buuffie gespot, knuffeltijd!

Ik zeg de kennis acuut gedag zodat ik mijn aandacht volledig kan richten op deze lieverd. Ze heeft grote avonturen beleefd die dag en die moeten vanzelfsprekend gedeeld worden. Ik krijg knuffels, bewonder haar favoriete sokken ( ‘met hartjes buuffie’) en omdat buuf schoenen aan heeft laat ze zelf ook nog even haar prachtige ‘maatje mini’ zien die in de hal staan.

‘Even mee naar de buurman’, besluit ze. He ja, gezellig, ik knik enthousiast. Bij ons is deze dame altijd welkom. Samen staan we giechelend voor de voordeur tot de buurman open doet. Ze is volop aan het voorpretten, want als de buurman open doet ziet hij zijn extra verrassing. 🙂 De buurman speelt zijn rol vol verve en doet enthousiast mee met dit blije kind.

Eenmaal binnen gaat het kwebbelfestival in één moeite door, ze babbelt over niks en over alles. Als ik haar vraag of haar broodjes smeerkaas van die ochtend lekker waren (we hadden vroeg in de ochtend ook al even gedag gezegd) duwt ze haar buikje naar voren en wijst met haar handjes aan waar al dat lekkers beland is. De buurman was er niet bij tenslotte, dus verduidelijkt ze graag.

Sokken

De complimenten over haar mooie staartjes neemt ze dankbaar in ontvangst. ‘Net als pippi langkous buuffie’, roept ze opgetogen. Ze huppelt en danst door de kamer. Schaaltjes worden van de tafel getild en aangereikt, aan buurman deze keer, het touwtje om haar jurk moet even opnieuw geknoopt worden en als ik mijn schoenen uittrek ontdekt ze een minuscuul gaatje in mijn linker sok. Ze schaterlacht en besluit dat buuffie ‘nieuwe moet kopen’.

Goed idee schat 😉

Ik ontwaar glitters in haar mooie staarten en zij verteld over de kroon die ze heeft geknutseld bij oma Nel. Oranje. Ze kwam hem showen toen buuffie en buurman nog niet thuis waren. Helemaal voor jan doedel stond ze voor het raam te roepen.

Vol verwondering kijk ik naar dit wonderschone kind, denk ik aan alles wat er in dat koppie rond moet razen. Je ziet haar vaak denken, bij nieuwe indrukken en ontdekkingen. Inwendig moet ik lachen om het filmpje dat ik laatst van haar mam kreeg toen ze naar ‘buurman en buurman’ zat te kijken. Volgens deze schattebout keek ze naar ‘buuffie en buurman’. Ik kwam niet meer bij 😉

Ze is vertederend, schattig en slim.

Als het etenstijd is breng ik dit klompje goud weer naar de buren. Ik verheug me nu alweer op haar volgende bezoek 🙂

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *