Roots

‘Kan je iets eerder stoppen vandaag’? Het is vrijdagmiddag, en ik kijk vol verlangen uit naar mijn vrije dagen. Een weekeind vol met helemaal niks. Soms zijn die het allerfijnste. Weekeinden zonder afspraken, verjaardagen of andere ‘gezellige weekeindversnellers’.

Deze zaterdag en zondag waren nog een blank canvas.

En nu krijg ik aan het eind van de middag een appje van de liefste. Zelfs na 33 jaar weet hij me nog regelmatig te verrassen. Hij heeft een weekeindje weg geboekt voor ons, heeft mijn tas alvast ingepakt( die ik nog wel even ga checken voor vertrek ;-)) en hij staat al te trappelen tot ik klaar ben met mijn werk.

De collega’s grijnzen om mijn rode wangen omdat ik ineens niet kan wachten tot ik naar huis kan. Mijn weekeind blijkt ineens gevuld te zijn met een cadeautje 🙂

Niet veel later zitten we in de auto. We kletsen onze week door, zetten een lekker muziekje op en ik voel mijn werk vanzelf van me afglijden. De verrassing heeft nog een extra lading want we gaan naar Groesbeek, het dorpje waar mijn oma vandaan kwam. De oma die ik amper gekend heb. Ik was nog maar een guppie toen ze overleed. En nu ga ik naar een omgeving waar een deel van mijn roots liggen.

Weekeind

Mooi vind ik dat 🙂

Hotel de Wolfsberg blijkt een echt snoepje te zijn. Het heeft een prachtige ambiance en diezelfde avond worden we in het bijbehorende restaurant heerlijk in de watten gelegd. In de directe omgeving kan je uren ronddwalen, de schoonheid van de natuur is echt waanzinnig mooi daar.

Dat mijn grootmoeder hier haar jeugd doorbracht geeft het geheel een extra lading.

Dat lege weekeind werd gevuld met heel veel zaligs, in maar 48 uur kreeg ik een week aan herinneringen in mijn schoot geworpen. En het gevoel even in de voetstappen van mijn grootmoeder te wandelen.

Wat een dierbaar cadeautje ;-