Kasteelledikantbed

Ik lig knus onder mijn dekentje op de bank lui te zijn. Het geklop op het voorraam onderbreekt mijn gesoes. Als ik mijn hoofd optil slaakt ze een blije kreet. Buuffie is thuis!

Ik gniffel en sta op om de voordeur open te doen. Zij staat al ongeduldig diezelfde voordeur onder handen te nemen. ‘Ik ga bij buuffie spelen’ roept ze uitbundig over haar schouder naar haar mam. Broertje krijgt me inmiddels ook in het oog. ‘Boeboe’ roept hij blij, en zijn korte beentjes beginnen te rennen. Ik houd mijn hart vast, als dat maar goed gaat. Meneer de brokkenpiloot valt zeer regelmatig. Deze keer niet, hij beland zonder enige nevenschade in mijn armen. De knuffel duurt maar kort, de auto’s zijn belangrijker.

Zijn grote zus heeft inmiddels haar jas en schoenen al uitgegooid. Met haar armen vol met de speelgoedauto’s loopt ze de woonkamer in. Broerlief volgt zoet, met zijn favoriet in zijn knuist geklemd, op zoek naar de buurman a.k.a boeboe. Wel zo makkelijk, boeboe dekt op deze manier lekker meerdere ladingen 😉

Als broertje weer met zijn mam mee is gaan wij op de grond zitten. De auto’s vliegen wat heen en weer tussen ons tweetjes. Af en toe legt ze de buurman uit wat we aan het doen zijn. Buurman bromt wat, die is verdiept in andere zaken. Maar ook een instemmend gebrom vind zij prima, ze is snel tevreden.

Hoog

‘Ik heb een kasteelledikantbed’, zegt ze. Als ik bewonderend vraag wat het is legt ze het me geduldig uit. ‘Zo hier laag, want dan kan ik eruit. En daar hoog. En Mees heeft helemaal hoog, die kan zelf zijn bed niet uit. Maar ik wel want ik heb hier hoog en daar laag’. Ze laat zien hoe dat werkt met dat bed van haar, haar armpjes tekenen in de lucht. Het is simpelweg te schattig.

Vervolgens besluit ze de auto’s ’te stoppen’ met het roze lint dat ze mee had genomen. Ik gok dat ze inpakken bedoeld. Als een echte kunstenaar knoopt ze het lint om de auto’s, ingespannen draait en wikkelt ze. Ik vermoed dat ze in gedachten behoorlijk wat knopen legt in dat sliertje roze dat om die busjes heen gaat. Haar handjes draaien, duwen en frommelen. Zonder een echte knoop maar wat kan het schelen.

In opperste concentratie begint ze steeds weer opnieuw. Ik zit gezellig naast haar tijdens dit intense knoop-avontuur. Daar kan ik met gemak mijn middag mee vullen, naar haar kijken 🙂 Als het tijd is om naar huis te gaan rennen we hand in hand naar de buren. Zij braaf met haar laarzen aan, buuf op haar sokken, wat zij dan weer hilarisch vind.

Dag snoes, tot snel! Gaan we weer vissies kijken, nemen we Miloutje ook mee 😉