In de aanloop naar dat ene moment, waarop ik eindelijk die teugels losliet, was ik me er al van bewust dat ik iets moest. Iets voor mezelf. Iets dat mijn inwendige ik weer zou laten stralen. Ik wist niet wat, en de wanhoop die in hoofd en hart ronddwaalde zorgde niet echt voor scherpte, maar het liet me niet los.
Ik voelde dat ik iets moest gaan doen. Voor mij.
En dat bleef maar aan me knagen.
Schrijver zijn vind ik geweldig, maar ik hoef mijn huis er niet voor uit. Schrijven doe ik thuis. Op zolder, fijn in een hoekje van de bank of knus in bed als er ineens gedachten zijn die ik op wil schrijven. Scenes voor mijn boek. Nieuwe inzichten of een mooie ervaring die ik me onverwacht herinner.
Ik ontmoet alleen de fictieve figuren van mijn boek, geen echte mensen, en het was hoog tijd om nieuwe mensen te ontmoeten, andere dingen te leren. Maar hoe?
Koren heb ik altijd prachtig gevonden. Imposant.
Niveautje kippenvel. Muziek is een grote liefde en mijn smaak is breed.
Zingen
En toen kreeg ik ineens de mogelijkheid om mee te gaan naar de repetitie van een popkoor. Ik zat daar te luisteren naar al die stemmen en voelde het brok in mijn keel groeien. Hoe mooi zou het zijn als ik ook…
Sinds twee maanden zing ik mee. We hebben zes verschillende stemgroepen, wat echt waanzinnig mooi klinkt, en een professionele dirigent. Hij is streng maar vooral inspirerend en enthousiast. Voor ik mee mocht zingen nam hij een stemtest bij me af. Bloednerveus was ik, en in de maanden erna moest ik mezelf als aspirantlid bewijzen. Dat ik mee kon komen in dat zanggeweld. Dat ik de teksten leerde en alle stempartijen.
Net in de periode waarop me zo slecht voelde. Moe en niet mezelf.
Toch hield ik vol en het is een van de meest geweldige avonturen die ik ooit ben aangegaan. Muziek maken. Leren zingen. Ik dank mijn goede muziekgeheugen, want veel van de liedjes kende ik al uit mijn hoofd. Ik heb een aanleg voor het onthouden van muziekteksten maar kon dat nooit gebruiken. Tot nu. Het zingen hielp me ontspannen, nare gedachtes loslaten, al was het maar voor even, en er was iets om naar uit te kijken ook al was ik compleet gesloopt na elke repetitie.
Maar met zoveel mensen tegelijk een nummer zingen is voeding voor mijn ziel. Ik had niet gedacht dat het zo wonderschoon zou zijn.
Over een paar weken zingen we tijdens een kerstmarkt in de regio. Ik vind het nu al spannend 🙂