Ik heb een knobbeltje in mijn borst. ‘Alweer’, was het eerste wat ik dacht. En ik voelde weerzin, omdat ik het hardop zou moeten zeggen en naar het ziekenhuis zou moeten. Alweer.
Ik weet het, ik moet niet zuchten, maar vooral dankbaar zijn dat ik het kan laten onderzoeken. Dat gevoel overheerst ook omdat ik denk dat er niks aan de hand is. Sterker nog, ik weet het. Maar die ene procent kans dat het toch… Het overkomt niet altijd een ander, ik zie het elke dag om me heen.
Mijn borsten zijn twee onrustige dames. Dwarsliggers. Zo’n vijfentwintig jaar geleden had ik ook een flink gezwel in mijn linkerborst. Dat bleek goedaardig maar moest er toch uit, voor de zekerheid. Het litteken loopt mooi mee met mijn tepel, daar zie je bijna niks meer van. Ik had cystes in mijn linkerborst, ook meer dan eens. Als ze erg groot en pijnlijk werden stak de arts er een naald in en maakte ze leeg. En drukte me op het hart om langs te komen als ik weer iets voelde. Wat dan ook.
Die linkerborst is een zorgenkindje, er is altijd wat.
Knobbeltje
Toch stelde ik het uit. Een week of wat werd een maand en nog weer iets langer. Het zat er nog steeds en de ijdele hoop dat het wel vanzelf zou verdwijnen was, en bleef, ijdel. En ineens realiseerde ik me dat ik hetzelfde struisvogelgedrag vertoonde bij dat plekje in mijn gezicht. En we weten allemaal hoe dat afliep.
De huisarts wond er geen doekjes om en stuurde me door.
Ik verwacht dat dit weer een cyste is. Of littekenweefsel van die ene operatie wellicht, wie zal het zeggen. En het is geweldig in ons fijne Nederland dat je razendsnel terecht kan bij de mammapoli. Overmorgen al, hoe fijn is dat.
NB: na een spannende dag, biopten nemen ( ook geen feest) en wachten op de uitslag, bleek het gelukkig goedaardig te zijn. Ik kreeg meteen mee dat ik dicht borstklierweefsel heb. Deze hele persoonlijke blog deel ik daarom op de #internationale vrouwendag. Ik hoorde vandaag ook dat het Erasmus MC een vrouwenkliniek opent om meer onderzoek te doen naar het vrouwenlichaam, en alles wat te maken heeft met onze bijzondere lichaamssamenstelling, die zo heel anders is dan het mannenlichaam. Fantastisch dat er eindelijk meer aandacht voor komt.