Zonnestraaltje

Ze wil tien keer van de glijbaan. OMA! Nou vooruit, elf keer dan 🙂 Elke zoef naar beneden zorgt voor een grote glimlach op der blije toet. Nee is momenteel haar favoriete woord en ze roept er graag meerdere achter elkaar. Zodat wij weten dat ze het meent.

Elke donderdag kom ze gezellig een dag bij ons en dan doen we samen lopend een boodschap. De bakker is onze eerste stop. Met een volkoren bolletje stevig in der knuist geklemd, om onderweg op te peuzelen, lopen we door naar de groenteboer. Onderweg zwaaien we naar de vogels in de lucht, zingen we een liedje of kletst ze verhalen vol spektakel. De vertaling ervan komt vanzelf.

We maken er een feestje van want deze oma heeft alle tijd.

De groenteboer is stop twee. ‘Daar is mijn grote vriendin’, zeggen de groentedames inmiddels tegen elkaar als ze binnenloopt. Een banaan volgt de weg van het volkoren kadetje 🙂 Die buik is al heerlijk gevuld.

Een ommetje, met de rieten poppenwagen die oma scoorde bij de kringloop, is momenteel favoriet als ze op visite is. Bij alle buren loopt ze even de tuin in. Ondeugend achteromkijkend, met helderblauwe ogen die stralen van plezier. Tussendoor wordt haar pluchen Nijntje nog een keer zorgvuldig toegedekt, die moet het onderweg niet koud krijgen natuurlijk. Bij de voordeuren van de buurtkindjes die ze kent blijft ze staan. Bij de deur van Pien drukt ze haar neusje tegen het raam, om zeker te weten dat ze er niet is, bij Mees en Aimy haalt ze teleurgesteld haar schouders op. Niemand doet enthousiast de deur open. Alles zit nog op school.

Zingen

Samen op de fiets is ook vaste prik. Dan fietsen we samen naar de grote zandbak in het duin, even langs haar overgrootouders, die het zo gezellig vinden als ze komt, of we gaan naar de kinderboerderij. Alles is goed. Ze steekt haar garnalenvingertje in de lucht als oma het onderweg waagt om te stoppen met zingen. Bij mijn ‘nog een keer’?, volgt steevast een enthousiast gehups in het fietsstoeltje.

Blijven zingen oma.

Inmiddels kan ze koken als de beste. Het doosje rozijnen, wat in de loop van de ochtend volgt op de kadet en de banaan, moet standaard in een bakje. Alles erin, dan weer eruit, ze kan er een hele poos mee zoet zijn. Net als met boekjes lezen, naar juf Roos luisteren of toch nog even in de achtertuin van opa en oma spelen. Daar ligt een hoekje met grind en dat mandje met knijpers is ook wel geinig.

De wereld is een speeltuin voor deze zonnestraal 🙂