Mijn eerste mobiel

bereikbaar

Mijn eerste mobiele telefoon kreeg ik van de liefste, dat was in 2001 meen ik, en ik weet dat ik het hebben ervan voornamelijk gedoe vond. Ik ‘vergat’ hem steeds mee te nemen. Techniek en ik waren in die periode nog geen goede match, we waren voornamelijk in gevecht 🙂 Gedurende een aantal jaren verleende ik waakzorg bij mensen thuis, alleen maar nachten, en was altijd alleen. De liefste wist nooit of ik goed was aangekomen op mijn werkadres en hij wist ook niet of ik tijdens de nacht ok was. 

Ik was niet anders gewend.

De zorgvragers waar ik waakzorg verleende hadden bijna altijd een vaste telefoon. Dus als ik middenin de nacht de huisarts moest bellen, naaste familie als de situatie sneller verslechterde dan verwacht of in uitzonderlijke gevallen een ambulance, was er altijd wel een telefoontoestel voorhanden.

Ik roeide met de riemen die ik had en die voldeden prima.

Bereikbaar

De liefste dacht daar anders over. Die wilde mij kunnen bereiken, en ik hem, in geval van nood tijdens die stille nachten. Telefoonnummers van de mensen waar ik waakte liet ik nooit voor hem achter dus hij kon mij nooit bereiken.

Onnozel vind ik dat nu, maar toen dacht ik er niet over na. De tijdsgeest veranderde op dat moment razendsnel en hij voelde dat al. Ik ben zelf meer van het naïeve soort.

Na die eerste periode, waarin ik hem steeds ‘vergat’, besloot ik uiteindelijk om dat ding wel mee te nemen, vooral om hem een plezier te doen. Als hij geruster sliep was dat fijn, en als er iets met de kinderen was kon hij me altijd bellen, ook niet onbelangrijk.

Dat ik uiteindelijk blij was met die mobiel bleek pas toen ik de achterband van mijn oude autootje lek reed tegen een stoeprand, na een intensieve waaknacht had ik de bocht met mijn vermoeide hoofd net wat te krap ingestuurd. Ik belde de liefste met die gehate telefoon en die sprong direct in zijn bedrijfsauto om me te redden. 

Wat was ik blij toen hij een kwartier later voor mijn neus stond.

Na dat moment ging ik de deur nooit meer uit zonder, en nog steeds heb ik hem altijd in mijn zak. Om bereikbaar te zijn, een mooie foto te maken vroeg in de ochtend (zoals deze) of om dat ene fijne muzieknummer op repeat te zetten.

Was jij direct fan van je mobiele telefoon?

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *