‘Ik wil naar huis,’ zegt ze.
Ik hoor verlangen in haar stem, verlies.
‘Ook al was het thuis soms eenzaam, pijnlijk en onmogelijk. Thuis is de plek waar ik hoor te zijn’.
Het is waar iemands hart ligt.
Het is mijn werk om mensen een fijne, veilige plek aan te bieden als het thuis (even) niet meer gaat. Door een medische reden, het wegvallen van een mantelzorger of door een brein dat mistiger en mistiger wordt.
Maar ergens verblijven, tijdelijk of permanent, voelt meestal niet als dat fijne warme thuis waar de herinneringen voor het oprapen liggen. Waar de tijd als vanzelf gevuld wordt door die routine die zo fijn voelt. Zo eigen. Uitslapen of juist vroeg uit bed. Eerst thee en een beschuit. De krant doorspitten of een wandelingetje door de buurt. Een boodschap doen, kijken naar de vogeltjes in de tuin of luisteren naar de radio. Rommelen door je huis, met een stofdoek of zomaar zonder. Weer eens door dat fotoboek bladeren, de puzzel van de krant.
Er waren periodes dat ik zelf in het ziekenhuis lag en toen wilde ik ook maar één ding: Naar huis. Slapen in mijn eigen bed, met mijn eigen spullen voor de pak, opgekruld op de bank tot rust komen. Ik miste mijn eigen ritme.
Want daar had ik wél de regie over mijn leven.
De inrichting van de zorg was heel anders toen ik als zeventienjarig guppie begon, het is niet meer te vergeleken met toen, en wat is er veel bereikt.
Er is zoveel meer oog voor al die zorgvragers, voor hun behoeftes. Maar er is ook veel verloren gegaan.
Er was toen vaker klein en hecht. Huiselijk.
Zorgvragers
Op sommige plekken valt er nog stééds een wereld te winnen. Er bestaan nog teveel oude gebouwen die afschrikken, ondanks de warme zorg die er geboden wordt. Plekken waar een overschot aan ziekenhuisgevoel heerst in plaats van een gevoel van thuis.
Het is ingewikkeld om mee te bewegen bij dit soort complexe vraagstukken, zeker als het om bouwen gaat, gezien de tijd waar we in leven. Dan is creativiteit en omdenken een groot goed. Zodat er kleine, groene en vooral vriendelijke oases van zorg en rust ontstaan. Voor elk mens een volwaardige plek om te wonen, ondanks een eventuele zorgvraag, dat zou fantastisch zijn.
Had ik maar een toverstokje 