Het regent. Dikke druppels slaan koud en meedogenloos, vol in mijn gezicht. Afgebeten trap ik aan het eind van mijn werkdag tegen de woeste wind in naar de camping. Weer wind tegen, altijd maar wind tegen. Alsof die wind steeds draait, bewust alleen om mij te sarren. Ik ben moe na een drukke werkweek, moe van al het gezever in de wereld. Eigenlijk wil ik gewoon naar huis, maar nee ik moest zo nodig weer kamperen. Met dit weer nota bene. ‘Waarom verzin je dit toch weer’ mopper ik hardop tegen mezelf, lekker thuis klinkt hemels op dit moment.
Warm gefietst en lichtelijk buiten adem trap ik het kampeerterrein op, de liefste verwelkomt me met een brede glimlach. Die moest de boel alleen neerzetten zonder mij, toch een soort van ongezellig, hij is blij dat ik er eindelijk ben. Om me heen, verspreid over de kleine camping, ontwaar ik een keur aan curieuze kampeermiddelen. Oude busjes omgebouwd tot campertjes, vouwwagens met uit de nok stekende kachelpijpen die al volop roken, kleine tentjes, auto’s met caravanopbouw, een Caddy met een tent erop. You name it, het staat er, enig. Van knalgeel tot appeltjesgroen naar vaal wit, er is niks nieuws, hipperdepips of kolossaal en glimmends te zien. Mensen zitten gemoedelijk samen wat te kletsen, met mutsen op en dikke jassen aan, er wordt gekookt en geklonken met glazen wijn. Een groepje kinderen lopen in regenlaarzen met grote takken te slepen, en gaan op in hun spel.
Buiten
Ik voel mijn stemming onmiddellijk verbeteren, ook al houd het wel op met zachtjes regenen inmiddels, maar het voelt zo zalig dit. Dit onbekommerde campinggebeuren. Even een andere omgeving, even ont-schermen en genieten van een beetje buiten. Niks anders dan die prachtige natuur en samen zijn, samen met dat fijne camperbusje van ons. Vijf minuten later stopt de regen even met vallen, en zit ik met een wijntje aan de picknicktafel, het is nu al fijn om ‘uit’ te zijn.
De rest van de avond rommelen we maar wat, drinken we nog een beetje, staan we giechelend in de stromende regen ons vlees te grillen. Het slechte weer deert ons niet, we genieten. Lekker op tijd liggen we in dat knusse camperbed, luisteren naar het getwinkeleer van vogeltjes, het getik van de regen op ons camperdak en het ruisen van de wind door de bomen. Heerlijk warm is het,en ik kruip nog wat dieper in het holletje van mijn dekbed, ik heb het zo gemist de afgelopen maanden.
De volgende ochtend wordt ik wakker als de zon al op is, hij staat al volop te stralen aan een strakblauwe lucht, dat is nog eens lekker wakker worden. Kinderstemmen doorbreken het fluitconcert van de vogels, hun opgewonden stemmetjes worden meegenomen door de wind. Tevreden draai ik me nog even om voor ik aan de dag begin. Qua weer komt er een lading ellende aan de komende dagen, maar vandaag schijnt die zalige zon volop, dus dat hebben we alvast te pakken. Ons weekeind is al volledig geslaagd.