Op zwerftocht

onderweg

Afgelopen zaterdag gingen we weer. Met een grote grijns zaten we elkaar aan te kijken terwijl we ‘onze’ camping afreden. Ondanks het feit dat ik altijd wat weemoedig wordt als ik dat ene fijne plekje achter me laat, gaat mijn hart ook sneller kloppen van mooie nieuwe ontdekken.

En de route was geweldig.

Constant hing ik half uit het raam om maar zoveel mogelijk plaatjes te schieten. En soms was ik zo onder de indruk van alles wat ik zag, dat ik te laat was om die ene prachtfoto te maken.

Normaal gesproken zet ik onderweg ook altijd een fijn muzieklijstje op van het een of het ander. Franse chansons, iets van de buona vista social club of stevige rock. Net waar ik zin in heb. Maar mijn ogen hadden het zo druk met kijken, dat mijn oren niets merkten van de stilte om me heen.

De radio bleef uit en ik zat me vooral te vergapen.

Via de Ardèche reden we binnendoor, en ook de Cevennen was allemachtig prachtig. We eindigden vlakbij Saint-cirq lapopie. Waar huizen genesteld liggen in de bescherming van de rotsen. Hier hoef je nooit je achtertuin te maaien, want die heb je niet 😉

Onderweg was het een aaneenschakeling van prachtigheid. Het onbetwiste voordeel van niet over de snelweg rijden, je komt zoveel moois tegen.

Onderweg

We kochten onderweg een vers stokbrood, vonden een fijn plekje om te picknicken en genoten ons te pletter. De camping waar we aan het eind van de dag neerstreken had nog maar net nieuwe eigenaren. De foto’s op de website kwamen niet helemaal overeen met de werkelijkheid zeg maar 🙂 Het zwembad had overduidelijk onderhoud nodig en was leeg, de Bbq plek had ook een bezem en wat liefde nodig en ook het toiletgebouw snakte naar een beetje TLC.

De nieuwe eigenaren oogden wat verloren, alsof ze zelf niet goed wisten waar in vredesnaam te beginnen. Ik ga die camping dus niet benoemen hier. Ik gun ze de klandizie, nu was het nagenoeg leeg en van wat dat opbrengt kan je maar weinig brood kopen. Maar we hebben die eerste nacht geslapen als baby’s, alles was keurig schoon en over basic valt nou eenmaal weinig te mopperen.

De volgende ochtend vertrokken we weer richting nieuwe streken, op naar het volgende nog te ontdekken natuurschoon. Keep you posted!

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *