Het gekwaak van kikkers is oorverdovend, zelfs het plaatselijke vogelzangkoor heeft moeite om er bovenuit te fluiten. Boven de rivier cirkelt een roofvogel, zijn imposante vleugels heeft hij wijduitgestrekt, zwevend op de wind kijkt hij op me neer. Hij is op zoek naar een lekker hapje, gelukkig naar een totaal ander formaat dan ik ben 🙂
Aan de rand van de waterkant scharrelt een hop, en steeds als ik voorzichtig toenadering zoek om een foto te maken vliegt hij weg, richting de massieve rotspartij aan de overkant. Het contrast is enorm hier. Aan de ene kant die camping vol luxe kampeermiddelen, het ongerepte van de natuur aan de overkant.
Aanraakbaar dichtbij maar o zo ongrijpbaar.
Mediteren
Vanuit de dichte struiken aan de voet van de rots komt een stel ijsvogels tevoorschijn. Hun felle kleuren weerspiegelen in het water. Het is een magnifiek gezicht zoals ze langsscheren. Ik kan niet anders dan vol bewondering kijken naar het sierlijke van hun vlucht. Vlak boven het water, volledig in controle.
Dit is het kamperen waar ik zo van houd.
De puurheid van de natuur hier is waanzinnig, en het maakt me nietig en dankbaar om er getuige van te mogen zijn. Vroeg in de ochtend zit ik aan de waterkant, in het eerste zonnetje, terwijl de camping nog in rust is. Ik mediteer niet, maar dit stille ochtendmoment zal vast ongeveer net zo voelen als dat.
Langzaam land ik rustig op mijn voeten, vertraag ik stap voor stap.
Vanuit 31 graden kan het hier ineens omslaan in hagel en onweer. Explosief en donker. Precies zoals nu, op dit moment. Ik kruip tijdens het tikken van dit stukje snel weg onder ons luifeltje en luister naar het getik op het tentdoek. Ook weer knus. Over een half uur zit ik vast weer in het zonnetje. Ik ga nog even stil zijn, een paar weken in slow motion. Die hop zoeken of kijken die andere pracht die hier gewoon in het wild rondhuppelt.
Veel meer dan dat heb ik eigenlijk niet nodig.