Soms voelt het alsof mijn leven in tweeën is gedeeld, met aan de ene kant het deel waarin ik direct zorgde voor anderen en aan de andere kant het deel waarin ik iets verder af stond van die zorg.
Het is gek, die vervreemding, bijna alsof al die ervaringen die ik doorleefde iemand anders overkwam.
Ik heb er geen verklaring voor.
De jaren dat ik vroeg op mijn fiets stapte en mijn route draaide in de thuiszorg, of in de stromende regen op pad ging voor de avonddienst, voelen als lang geleden. Mijn rijbewijs haalde ik pas toen ik wat geld gespaard had, en toen had ik al twee kindjes.
Mijn fiets was jarenlang onmisbaar.
En het was ook altijd bijzonder om naar mijn werk te gaan als de wereld al sliep, ik werkte een hele poos alleen maar nachten. In het revalidatiecentrum als vaste wacht en ik verleende ook waakzorg aan huis.
Veertig jaar aan zorg verlenen voelt als overvol.
Werkleven
In mijn lijf huist een vat vol opgeslagen emotie. Ik zag donkere tijden bij anderen terwijl ik soms zelf ook in een donkere tijd zat.
Op de dagen dat ik eraan terugdenk, wat momenteel heel vaak is, kan ik niet geloven wat ik allemaal heb gedaan. Dat ik dat allemaal heb gedaan. Dat ik die vrouw was die het allemaal gedaan kreeg.
Alleen, bijna altijd alleen.
Ik zou dat nu niet meer kunnen, ik ben minder stoer geworden. Minder rots, meer kruimelig 😉
Maar ik mis het directe zorgen voor, dat realiseer ik me ook, ook al wil ik echt niet meer terug. Mezelf wapenen tegen de emotie van anderen lukt me niet meer.
Die zachtheid, die ik graag met anderen deelde, kan ik nu nog maar zelden in mijn werk kwijt. Gelukkig heb ik een lieve familie, een prachtig kleinkind en fijne collega’s, dus die overvoer ik 🙂
Ik denk dat ik het 1 op 1 zorgen mis, om oprechte aandacht hebben voor een ander mens. Die prachtige basisdingen zoals onverwacht een mooi gesprek voeren, wat extra warmte geven of vragen naar iemands ‘ik’. Echt en oprecht is altijd fijn.
Het is het allermooiste wat ik heb gedaan in mijn werkleven. En ik realiseer me nu pas dat het ook het allermoeilijkste was.