Fietsen in Frankrijk

Na die hele lange vakantie, die op voorhand eindeloos leek en voelde, gaat het toch zomaar ineens snel en komt het einde in zicht. We kamperen op een van onze ‘favorietjes’ aan de rivier de Ardèche. Elke dag zien we ladingen kano’s voorbijvaren. Ik peins er niet meer over om in zo’n ding te gaan, maar ik vind het enig om naar te kijken.

Op een flinke onweersbui na is het droog en heet, ongenadig heet. We drinken gekoelde rode wijn en slapen met de achterklep en de schuifdeur open. Geen kleffe nachten voor ons. De eerste nacht was dat wennen om zo ‘open’ te slapen, maar wat is het zalig zo helemaal buiten.

Als ik midden in de nacht wakker wordt kan ik vanuit mijn bed sterrenkijken. In de vroege ochtend, als we net wakker zijn, gaan we zwemmen in de rivier. Alle campinggasten slapen nog en de rivier is zo kalm en glad als een spiegel. Roofvogels cirkelen boven ons hoofd op zoek naar hun ontbijt, en de zon schijnt al heerlijk warm op mijn gezicht.

Die absolute stilte om me heen, ik zou dat moment voor eeuwig willen herbeleven. Op mijn gemakje de kreukels uit mijn gezicht zwemmen. Na die ochtendduik ga ik op pad voor een vers broodje, terwijl de liefste koffie zet. Wat een manier om je dag te beginnen. Ik ben dol op de ochtend, de rust en de belofte van een nieuwe dag.

We rommelen wat door de dag. Zwemmen eens wat, lezen een boek en houden siësta. We plakken nog een extra nachtje aan ons verblijf op deze camping en daarna nog een. Onverwacht blijven we een beetje langer dan we op voorhand gedacht hadden want het is zo fijn hier.

Heet

Gister gingen we een rondje fietsen. Er loopt hier namelijk een prachtig fietspad in de buurt, dus dat gingen we onderzoeken. Helaas liep het fietspad niet in de richting die wij op wilden, dus besloten we toch maar langs de doorgaande weg te fietsen. In die route zat volgens mij een colletje van de tweede categorie. Naar beneden ging zalig maar weer omhoog, mon dieu! En ik had het al zo warm.

Vervolgens belanden we ook nog midden in een wielerwedstrijd. Zie je het voor je? Al bonjourend werd ik door colonnes strakke mannen in gestroomlijnde pakken ingehaald. Vol enthousiasme begroette ze me, helemaal hartstikke gezellig. Met mijn laatste adem en een kop als een brulboei perste ik er nog een opgewekt bonjourtje uit, maar verder dan eentje kwam ik echt niet. Het was weer om te gieren 🙂 Die plons na dat stukkie fietsen voelde als een weldaad, en volgens mij kwam de stoom eraf.

Ergens onderweg hebben we ook nog wat rode wijn van een lokale wijnboer gekocht, die moesten we volgens haar echt eerst even proeven. Zo ’s morgens om een uur of tien is dat niet echt mijn favoriete bezigheid. Hij was wel heerlijk trouwens, en zij was zo overduidelijk trots op haar Domaine. Wij vinden het vooral leuk om direct bij een wijnhuis te kopen, in plaats van bij de supermarche. Net als de fruits et legumes bij kraampjes langs de kant van de weg. Overal vente direct van vers fruit en groente van het seizoen. We namen zakken met volle rijpe kersen, mooie abrikozen en twee geurende meloenen mee, wat een zaligheid.

Moet ik nog zeggen dat we genieten? Vast niet. Morgen weer on route, ook weer leuk.