Category Archives: Werken in de gezondheidszorg, ervaringen van een verpleegkundige

Zij is ernstig ziek, hij ziet zijn leven niet voor zich zonder haar. Ze willen dat onvermijdelijke einde samen aangaan en dat willen ze al jaren. Al sinds ze weten dat het niet heel lang meer duurt zijn de gesprekken doelgerichter geworden, praktischer. Voor een weggaan hand in hand. Hun levenspad was grillig, vol verwoestingContinue reading “Samen”

Ik ben dol op een vleug van routine in mijn werk, ook al is dat lastig als je met mensen werkt. Die routine zoeken lijkt wellicht een tikkie vreemd, maar de herhaling helpt me om mijn werk zo optimaal mogelijk te doen. Op de dagen dat ik dienst had vond ik het fijn om eenContinue reading “Routine”

Ze is vergeetachtig, soms loopt ze elke vijf minuten naar de keuken voor dezelfde taak. Wil ze steeds opnieuw alvast de piepers jassen voor die avond. Vergeet ze haar medicatie, of ze al gegeten heeft en hoe dat ook alweer werkt met dat broodje smeren. Hoe ze haar eigen lijf moet wassen. Ze vind deContinue reading “Beloning”

Zijn wangen verschieten van bleek naar vurig als ik zijn slaapkamer binnen kom lopen. Ik glimlach bemoedigend en hoop dat ik rust en vertrouwen uitstraal. Waarschijnlijk ziet hij alleen een jong ding in een verpleegstersuniform. Twintig ben ik als ik in een revalidatiecentrum ga werken. En ook al heb ik dan al een jaar ofContinue reading “Broekkie”

Vol enthousiasme doet ze de voordeur voor me open.’Zachtjes hoor zuster, want opa slaapt. Hij had nachtdienst vannacht’. Onder dit dak huizen drie generaties. In sommige culturen heel normaal, in de Nederlandse gebeurd het inmiddels ook steeds meer. Noodgedwongen vaak. Voor dit gezin is het een bewuste keuze. Haar oma zit op de bank opContinue reading “Op de fiets”

Het is nog stil op de afdeling, de meeste mensen die bij ons wonen slapen nog. Als ik na de overdracht de afdeling oploop zie ik haar kamerdeur op een kier staan. Ik klop aan en steek vervolgens mijn hoofd om de hoek van de deur. Ze zit op de rand van haar bed nogContinue reading “Zondag”

Zodra de schuifdeuren van de zorglocatie opengaan dwarrelen pianoklanken me tegemoet. Ik ben dol op muziek en heb een onvervalst zwak voor de piano, als jong meisje wilde ik niets liever dan piano leren spelen. Niet gelukt helaas, ik heb er geen aanleg voor. Zonder enige twijfel volg ik het geluid, op de gok slaContinue reading “Vervoering”

Ik vind het heerlijk om goed nieuws te brengen. Te vaak zag ik verdriet dat rauw en bruut zijn werk deed.  Iets positiefs mogen overbrengen is daarom fantastisch In dit geval ging het om een echtpaar. Plekken voor ‘fijn samen’ zijn zeldzaam, als die dus ineens langskomt is dat mooi. Ik voelde een kriebel in mijnContinue reading “Goed nieuws”

Bijna elke dag fietst hij ons huis voorbij. Gebogen over zijn stuur, zijn sjaal wapperend als een op hol geslagen vlag in zijn kielzog, trapt hij doelgericht onze straat door. En ik weet precies waar hij heen gaat. Hij is onderweg naar zijn vrouw Mona. Of beter gezegd naar haar graf. Ik voel bij mezelfContinue reading “Mona”

Elke dag kom ik bijzondere casussen tegen. Warm en wonderschoon soms, wanneer iemand weer naar huis gaat. Maar ook geregeld vol van van eenzaam en bruut verdriet. Hartverscheurend en oneerlijk. De decembermaand is wat sentiment betreft extra hardvochtig. Je wordt om de oren geslagen met je gemis. Er is geen ontkomen aan, hoe graag jeContinue reading “Winterbijzonder”