Zelden saai

Genietmomentjes, bij mij barst het er meestal van. En daarmee wil ik niet zeggen dat het in mijn leven allemaal altijd fantastisch is hoor, absoluut niet. Ik kan echter wel heel goed filteren, en vind altijd wel ergens een zonnestraaltje.

Ondanks het slechte weer geniet ik me te pletter in Schotland. Vanochtend vroeg lag ik in mijn camperbed, de schuifdeur stond open en ik hoorde de vogeltjes uitbundig fluiten. De liefste had koffiegezet, en ik kreeg een zalig vers bakkie in mijn handen gedrukt. Een spotifylijstje klonk op de achtergrond, ik lag zo knus nog. Onze grijze gordijntjes heb ik op de hand gevoerd met geelwit geblokte stof. Zo niet hip, maar het staat wel superzonnig, een knapperd die dan chagrijnig wakker wordt.

De meeste schotten die we tegen zijn gekomen zijn bijzonder vriendelijk, hoffelijk zelfs, en allemaal komen ze bij toerbeurt een praatje maken bij ons kampement. Ze willen weten waar we in Nederland wonen, waar we in Schotland heen gaan en wat we van hun mooie land vinden. En ze vertellen van alles over zichzelf. Iedereen, maar dan ook echt iedereen groet ons. Of het nou in de supermarkt is, tijdens een wandeling of op de camping.

Smalle wegen

De wegen zijn hier zo smal dat je om de beurt moet passeren, en dan moet je soms dus even wachten. Vervolgens bedanken ze je stuk voor stuk, zo sophisticated, ik hou ervan. Wij rijden op het gemakje, dus af en toe gaan we even opzij om wat schotten te laten passeren op de weg. Kunnen wij blijven koetelen en zij kunnen lekker doorrijden naar huis, werk of wat dan ook. De één toetert, de ander knippert even met zijn lichten, maar allemaal vinden ze het fijn dat je opzij gaat.

Die schotten blijken een bijzonder vriendelijk en heel behulpzaam volkje te zijn.

Avontuur bij Loch Ness

Vandaag waren we op pad, Loch Ness rondrijden en Nessie gedag zeggen. De liefste heeft een drone en wilde wat mooie beelden maken boven dat prachtige Loch. De eerste poging strandde roemloos. De drone deed niet wat hij moest, namelijk luisteren, en vloog een boom in. Ik moest op mijn tanden bijten om niet te lachen. Het is namelijk wel typisch iets voor ons, als ik heel eerlijk ben. Dat soort dingen lukken bij ons gewoon nooit zo goed.

En die drone zat daar, muurvast te zitten op een hele hoge tak, volkomen buiten bereik. Lang verhaal kort, we zijn uiteindelijk een uur zoet geweest om dat ding weer uit die boom te krijgen. Met aan elkaar geplakte stokken, en zo’n tien jaar van mijn leven, is het uiteindelijk gelukt. Jemig wat een gevecht weer. Je kan er van alles van vinden maar saai is het zelden.

Sufferds

Na de opluchting, en nadat we uitgebreid om onszelf hadden gelachen, waren we de rest van de dag zo tam als wat van alle stress. We genoten daarna vooral van de schoonheid van Loch Ness en alles erom heen. We hebben de drone veilig opgeborgen, en wat mij betreft blijft ie de rest van de vakantie braaf in zijn opbergvakje. Dan maar geen overzichtsfoto’s, lekker boeien.

Mazzeltje

Daarentegen was de eerste de beste camping die we die middag aandeden een voltreffer, een prachtig campingveldje inclusief een diversiteit aan tentkampeerders. De zon scheen de hele middag vriendelijk, er was een prachtig kasteel op wandelafstand en de liefste wijd zich aan wat hij heel goed kan: een heerlijk campingpotje koken. Daar hebben we tenminste wel controle over. Ik tel wederom mijn zegeningen, hier, in de zon, met een lekker rood wijntje bij de hand.

Naar het uiterste puntje

Morgen gaan we richting John o’groats en met het voetveer naar de Orkney eilanden om walvissen te spotten. Ik vind het razend spannend allemaal, hoe ik het daar ga vinden. We laten ons leiden door het toeval, stoppen op gevoel en hebben daardoor onverwacht al zoveel moois gevonden. Soms liggen de mooiste ervaringen zomaar voor het oprapen.

Zoals wijlen mijn ome Piet ooit eens tegen mij zei: het dagelijks leven is al prachtig genoeg. Tot morgen.