Onze leefwereld is klein geworden, kleiner dan we tot voor kort gewend waren. Waar tot een paar maanden geleden de wereld aan onze voeten lag en we onvermoeid die wereld lukraak over reisden, speelt ons leven zich nu heel dicht bij huis af. Heel eerlijk verandert er voor mij niet zoveel, wij zijn niet van die ver weg gaanders. En nu blijkt eigenlijk dat die voorliefde helemaal niet zo gek is.
Noem me een huismus maar ik ben gewoon heel graag thuis. Met strand, bos en duin op loop afstand blijft er weinig te wensen over. Midden in een dorp, met volop gezelligheid, en meerdere steden binnen handbereik is er niets dat ik mis, behalve wellicht wat meer rust. In die prachtige natuur om ons heen is het eigenlijk alleen heel vroeg in de ochtend rustig, en dat is dan ook meteen mijn fijnste moment van de dag.
Ook daarom hebben we ons busje gekocht, de liefste en ik, om samen die rust op te zoeken. Europa vinden we ver zat, ik wil gewoon snel thuis zijn als dat nodig is. En er zijn echt nog genoeg waanzinnig mooie plekken dichtbij huis die we graag willen ontdekken. Je zal mij niet snel in de rij zien staan voor een bezienswaardigheid, welke dan ook, hoe minder mensen hoe beter. Buiten mijn favoriete feestjes natuurlijk, dan maak ik voor die drukte een uitzondering.
Ultiem geluk is als we samen weer op reis gaan, met ons busje. De wereld bestaat dan uit ons tweetjes. Muziekje aan en gewoon maar rijden. Langs kronkelweggetjes en onverwacht mooie natuur, weg van die snelweg. Geluk is soms zo eenvoudig. Dat brein van mij komt dan zo heerlijk los van al dat moeten in dat alledaagse leven. Soms zeggen we uren niks, soms is er van alles te bespreken of zingen we luidkeels mee met onze favoriete nummers. Ontspanning ten top.
Een snelle gehaaste wereld, hij mag fijn aan mij voorbij gaan. Ik hoef niet meer te draven en overal met mijn snufferd bovenop te zitten. Tijdens vakanties met een wijntje en een boek in de zon, een eindeloze wandeling in de bergen, af en toe een duik in een of ander onbekend water en ik ben het gelukkigste meisje op aarde. Laat mij maar lekker saai zijn.
Soms moet je gewoon niet alles willen en wie weet gaan we daar straks wel naar toe. Naar een stapje terug in onze snelle wereld, waarbij er wat meer restricties zijn. Zodat die wereld gewoon een tandje langzamer gaat. Ik ben alvast voor.