Skip to content
Menu
Cynthia Poen
  • Contact Formulier
Cynthia Poen
kano varen

Woeste, wilde stromen

Posted on 15 juni 201930 december 2020

Vanmorgen gingen we weer op weg, de liefste en ik, en reden we door de Cevennen. Een prachtig gebied met ruige natuur, wilde rivieren en imposante rotspartijen. Schitterend om te zien en daar blijft het wel bij. Want die wilde rivieren, dat is voor mij een dingetje geworden.

Een paar jaar terug waren we voor het eerst weer met zijn tweetjes op vakantie, naar de Ardèche. Ook een geweldig gebied in Frankrijk en ook met adembenemende ruige natuur. We stonden met onze tent aan de rivier de Ardèche. De liefste had het geniale plan opgevat om vanaf Vallon pont d’arc, met een kano die rivier af te varen. ‘Is leuk Cynt, echt’ zei hij vol overtuiging. Ik zag mezelf al helemaal gaan natuurlijk, over die woeste, wilde stroomversnellingen, supergaaf. Hoe schattig was dat, dat ik dacht dat dat leuk zou zijn. ’Tuurlijk’ zei ik vol overtuiging’ gaan we doen, leuk’!

Kano varen

Bij het krieken van de dag moesten we ons melden, ergens bij een kano verhuurder. Van daaruit werden we naar ons vertrekpunt gebracht. We kregen instructies, wat we moesten doen als we uit de kano vielen. We kregen zwemvesten en waterdichte bakken voor onze spullen. Het bleek een hele operatie en bij mij begon het al enigszins te kriebelen, een soort ‘spijt als haren op mijn hoofd’ gevoel. Maar de liefste stond te trappelen van enthousiasme en ik wilde geen spelbreker zijn, het kwam vast goed allemaal. Mijn ervaring met een kano was tot dan toe een beetje varen over de sloten van Uitgeest, dat ging altijd super. Hoe moeilijk kan het zijn tenslotte, toch?  

En het eerste stuk ging ook echt heel fijn, door zo’n kloof varen met je kano was echt spectaculair. We hadden broodjes en drinken mee, de eerste stroomversnellingen gingen supergoed en we vonden een mooi strandje voor de lunch. Ik ontspande zowaar helemaal, wat een ervaring en hoe tof dat het zo lekker ging. Tot we op een gegeven moment toch bij wat heviger stroomversnellingen aanbelanden en ik lichtelijk in de stress raakte.

Wilde stromen ijskoud water, gierden vol overtuiging langs vervaarlijk uitziende rotspartijen en ik moest die kano er wel op de juiste manier doorheen loodsen. En als je eenmaal nerveus wordt, gaat het natuurlijk mis, volledig mis. We gingen vol overtuiging om met die kano. De bril van de liefste, die met een touwtje om zijn nek zat, belande ondanks dat touwtje op de bodem van de Ardèche. Ik vergat in de consternatie dat ik mijn benen vlak moest houden als ik in het water belandde (oja komt dan altijd net effe te laat )

Ik heb nog nooit eerder in mijn leven zo’n zwarte kont gehad, van die enorme blauwe plekken, die rotsen gaven mooi niet mee. De rest van die tocht moest ik dus aanwijzingen geven, over al die razende stroomversnellingen. Want zonder bril ziet de liefste niet veel en hij was de stuurman. Met de stress volop in mijn lijf en samengeknepen billen, ploeterde ik dapper door en niet veel later haalden we de eindstreep. Misselijk van opluchting zat ik in het busje terug naar de auto, ik ben helaas wel vaker van het onhandige. Dit avontuur had absoluut on-afgestreept op mijn bucketlist mogen blijven staan. Doe mij de sloten van Uitgeest maar 🙂

Tijdens het tikken van deze terugblik, hebben we de Cevennen inmiddels al achter ons gelaten. De liefste rijd sneller, dan dat ik een stukje kan schrijven. Inmiddels zijn we in een zonovergoten Spanje aanbeland, daar hebben we ook een favoriet plekje elk voorjaar.  Vol enthousiasme stortte ik me , begin van de middag, in de woeste, wilde golven van de middellandse zee. Geen enkele rots in de buurt en ik stond lekker op mijn eigen benen. Want ik ben echt heel erg dol op allerlei soorten natuurlijk water. Woeste stromen vind ik zalig en overal waar ik kom kent mijn enthousiasme geen grenzen. Maar ik ga die wilde stromen echt nooit meer in een klein bootje in 🙂

5 thoughts on “Woeste, wilde stromen”

  1. Inge schreef:
    15 juni 2019 om 18:40

    Hihihi leuk hoor zo’n kano ervaring! Die heb ik ook, wel geen blauwe kont maar minstens zo’n trauma daar hebben wij het nog wel een keertje over hihihi

    Beantwoorden
    1. Cynthia Poen schreef:
      15 juni 2019 om 19:48

      ik ben nu al razend benieuwd! xx

      Beantwoorden
  2. Rianne schreef:
    17 juni 2019 om 10:07

    Haha ohhhh die kanotochten🙈. Een paar jaar geleden met Benthe in een kano gezeten waarbij wij het presteerden om overdwars tussen twee rotsen te blijven hangen…hilarisch moment natuurlijk😂! En dan je armen de volgende dag…pfffff🙃😇

    Beantwoorden
    1. Cynthia Poen schreef:
      17 juni 2019 om 18:14

      hahaha, dat verhaal wil ik nog eens uitgebreid van je horen! xx

      Beantwoorden
  3. Pingback: Geluksvogeldag - Cynthia Poen frankrijk-genieten-reizen

Geef een reactie Antwoord annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Categorieën

  • Cynt blogt
  • Diversen
  • Ervaringen coronatijd
  • Ervaringen van een mama
  • Fictie
  • Kampeeravonturen
  • Met een knipoog
  • Warme herinneringen
  • Zelf klussen
  • Zorgblog

Archief

  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze site, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid

Meta

  • Inloggen
  • Berichten feed
  • Reacties feed
  • WordPress.org
©2021 Cynthia Poen | WordPress Theme by Superbthemes.com