Skip to content
Menu
Cynthia Poen
  • Contact Formulier
Cynthia Poen
bos

Grillig pad.

Posted on 24 oktober 20195 november 2020

Met een diepe teug adem ik de herfstlucht diep in mijn longen. Een tapijt van bladeren ritselt onder mijn voeten en de wind speelt met mijn haar. Het is heerlijk buiten. Soms moet ik mezelf dwingen om naar buiten te gaan maar ik knap er altijd van op, van een stevige wandeling. Mijn vader doet het ook dagelijks, weer of geen weer, lekker een stuk lopen. Ik lijk op hem in meer dan een opzicht.

Langzaam loop ik over het bospad en ik realiseer me ineens dat veel momenten in mijn leven verbonden zijn met dit prachtige landgoed. Toen we achtentwintig jaar geleden trouwden, maakten we onze trouwfoto’s op deze prachtige plek. En menig kinderfeestje speelde zich af in dit bos. Onze meiden waren dol op speurtochten, en ik vond het echt leuk om ze te bedenken en uit te zetten.

Daarnaast was het lekker betaalbaar en dat was niet onbelangrijk. Ik heb weleens gevraagd of ik een ‘piratenschat’ op het landgoed mocht verstoppen. Ze vonden het helemaal prima. De kok zou wel een oogje in het zeil houden, zodat anderen mensen hem niet zouden vinden. In de kist die ik er had begraven zaten kleine cadeautjes verpakt in zilverpapier, de opgewonden kreten van al die kids deden die middag het bos schudden.

Bos

Dat bos was ook een fijne plek toen ik een periode even niet meer wist hoe ik verder moest. Een rondje tussen die prachtige bomen hielp me om na te denken, welke richting ik op moest en vooral wat ik moest loslaten. In die lastige periode kwam ik er heel vaak. Steeds weer zocht ik de rust tussen al dat groen, zocht ik ruimte in mijn hoofd om de juiste keuzes te maken. Ik kom er zelden iemand tegen en dat alleen zijn vind ik soms zalig.

In gedachten loop ik verder en tijdens het lopen worden mijn schoenen vastgezogen in de modderige grond. Ik glimlach, want het is zo precies als dat dagelijkse leven. De grilligheid ervan, gelukkig weet geen mens op voorhand wat hem te wachten staat. Soms lijkt het leven vanzelf te gaan en soms moet je ergens doorheen ploeteren, door ziek, door verdriet, door teleurstelling. Wat me ook nog te wachten staat, één ding is zeker, ‘mijn’ bos wacht steeds weer geduldig op me.

2 thoughts on “Grillig pad.”

  1. Inge schreef:
    18 november 2019 om 07:51

    Heerlijk het bos❤️

    Beantwoorden
    1. Cynthia Poen schreef:
      18 november 2019 om 17:53

      heerlijk he ing? ik knap er altijd van op! xx

      Beantwoorden

Geef een reactie Antwoord annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Categorieën

  • Cynt blogt
  • Diversen
  • Ervaringen coronatijd
  • Ervaringen van een mama
  • Fictie
  • Kampeeravonturen
  • Met een knipoog
  • Uncategorized
  • Warme herinneringen
  • Zelf klussen
  • Zorgblog

Archief

  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze site, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid

Meta

  • Inloggen
  • Berichten feed
  • Reacties feed
  • WordPress.org
©2021 Cynthia Poen | WordPress Theme by Superbthemes.com