‘Al die gelikte plaatjes en perfecte verhalen over hoe eenvoudig het dagelijks leven met een jong gezin is vind ik zo onzinnig’ zegt ze, mijn collega. ‘Ik belicht daarom met liefde de keerzijde ervan’. Ik moet grijnzen want ik herken direct wat ze zegt. Een gezin met jonge kinderen afschilderen als iets wat je eenvoudig kan sturen is een leugen lijkt me, soms is het niet meer dan een worsteling.
Wij deden altijd maar wat
Ik kan me nog goed herinneren hoe dat bij ons was. Als ik vanuit de nachtdienst onze kinderen naar school bracht kon ik alleen maar aan mijn bed denken. En bij het ophalen stond ik behoorlijk gekreukeld op dat schoolplein te wachten tussen alle wel-gestileerde moeders op hoge hakken. Hoe dan? dacht ik altijd, ik voelde me altijd een verwaarloosd mormel. Om me heen zag ik vol nijd gestroomlijnde gezinnen compleet gestreken rondlopen, die hadden ogenschijnlijk altijd alles keurig voor elkaar. Wij deden maar wat eigenlijk. Ons huis was regelmatig een chaos en ook wij waren niet altijd om door een ringetje te halen. Het duurde jaren voor ik eindelijk doorhad dat een gestreken leven nou eenmaal niet bij me paste.
Knutselen
‘En dan dat geknutsel met glitters’ zegt ze, ‘welke moeder wil dat nou’. ‘Complete horror toch’? Ik knik enthousiast mee uit medeleven want ook bij ons waren glitters favoriet. Zeker rond de kerstdagen is menig kerstkaart volgegoten met overbodig veel glitters in alle kleuren van de regenboog. Vooral onze jongste kon er geen genoeg van krijgen. Complete buisjes werden er over grote klodders lijm gestort. Niks geen bescheiden beetje op een keurig uitgestreken lijmstreepje, daar deed ze gewoon niet aan. Ik vond nog tot ver in de zomer glitters op de meest bizarre plekken in huis.
Altijd die aanwezige twijfel
Maar wat mij ook is bijgebleven uit die tijd was de twijfel. Doe ik het wel goed? Geef ik ze genoeg liefde of geef ik ze juist veel te veel? Geef ik mijn meiden voldoende ruimte om te worden wie ze van binnen al zijn? Ik ging in die jaren vooral op mijn intuïtie af en liet me leiden door mijn liefde. Heb ik fouten gemaakt? Pfff heel veel, ze zijn niet op een hand te tellen en ook niet op twee. Maar volgens mij is dat hartstikke menselijk. Want wie wordt er nou geboren als de perfecte moeder. Niemand toch?