Het spoor bijster

Bij de grote keuzes in het leven, kan ik tot in den treuren wikken en wegen en vreselijk lang aan mezelf twijfelen. Weet ik het wel zeker? Heb ik alles afgewogen? Gek word ik soms van mezelf. Was het maar net als bij het boodschappen doen. Dan mik ik gewoon alles lekker willekeurig in mijn karretje, keuzes zijn zo gemaakt.

Afgelopen zaterdag had ik een nieuwe zwarte panty nodig. Niks ingewikkelds aan zou je denken. Opgewekt liep ik naar mijn favoriete winkel waar ze precies de panty’s hebben die ik graag draag, lekker dik. Want voor ik mezelf in de doorsnee panty’s geworsteld heb, zitten er meestal al enorme ladders in. Diep zuchtend en nog na-dampend van dat geworstel, stort ik me daarna op panty twee. Inderdaad, ik zorgde altijd voor een voorraadje, ik ken mezelf met panty’s. Uiteindelijk besloot ik die dunne panty’s gewoon niet meer te kopen, probleem opgelost.

Panty’s

Enig zins paniekerig stond ik gister voor enorme rekken verschillende panty’s. Verschillende kleuren en heel veel verschillende dikte’s. Glans en blush (serieus?) Push up en ondersteunend, met voet en zonder. Onzeker schoof ik heen en weer. Rijen vol slimming, tummytuck en shapewear maar nergens het bordje gewone panty. Stil vloekend raakte ik temidden van die panty-horror het spoor volledig bijster. Het is geen wekelijks terugkerend evenement dit, ik ben een rasecht spijkerbroeken meisje. Maar ik had me weer eens voorgenomen wat vaker dat jurkje aan te doen, ook wel netjes voor naar die ene vergadering buiten de deur. Dus ik moest. Na een stief half uurtje twijfelen, griste ik er op goed geluk een uit het rek, keuze gemaakt, eindelijk.

Vanmorgen heb ik me er ingeperst, met veel spul en moeite. Ik bleek toch een panty met versteviging te hebben gekocht. Mocht je me dus zien lopen en denken:’wauw wat heeft die een strakke kont’. Die heb ik dus niet van mezelf, die heb ik van die panty.